Hoezeer Aaron Watson met zijn thuisland Texas en de daar en in het grensgebied met Mexico verankerde tradities is verbonden, heeft hij al op zijn laatste albums bewezen. Deze noemde hij nu “Vaquero”, een soort Mexicaanse cowboy. De 16 nummers schreef Watson zelf of was er minimaal bij betrokken, in samenwerking met andere songwriters als Mac McAnally, Leslie Satcher of Kendell Marvel. Hij heeft een gevestigde naam na 17 jaar in deze business. Dit was, zoals Watson het vergelijkt, een soort “David-Goliath-gevecht” nadat er steeds tegen hem werd gezegd, dat hij hoe dan ook geen succes zou hebben. Het zou gewoon nodig geweest zijn een onconventionele weg in te slaan volgens de zanger. “Als iemand de deur voor je neus dichtgooit, moet je je daar niet door laten afschrikken. Vind een andere deur, die open is”. Dat “Vaquero” nog zo’n open deur zou kunnen zijn, is heel goed mogelijk.
In 2015 bracht Aaron Watson zijn album “The Underdog” uit en verraste de muziekwereld, toen het op de eerste plaats van de Billboard Country Album Charts terecht kwam. Hij effende daarmee ook de weg voor andere onafhankelijke artiesten en profiteerde zelf van zijn succes. Hij ging op de tour, vulde grote hallen in het hele land en maakte liefhebbers van traditionele country-music gelukkig. Nu wil hij opnieuw geschiedenis schrijven met dit album op zijn eigen label samen met Marshall Altman.
Zijn intussen bijna in vergetelheid geraakte stijl, waarmee hij op boeiende wijze zijn teksten vertolkt, is weer in. Aaron kent het leven op het platteland, de oorspronkelijke waarden van eerlijke, hardwerkende mensen. Als één van hen illustreert hij de gebeurtenissen, waarmee hele generaties in het grensgebied tussen Texas en Mexico moeten omgaan.
Uiteindelijk zijn kommer en kwel, maar ook de genoegens overal hetzelfde en Watson brengt dit over op een haast nostalgische manier. Hij geeft Texas datgene terug, wat hij van zijn vaderland heeft gekregen. De mensen zouden hem zeker niet mogen, als hij een rock-star zou zijn, zegt Aaron, maar alleen als hij één van hen blijft.
De 16 songs op “Vaquero” worden door Watson perfect gemixed, brengt de culturele traditie van zijn vaderland in, becommentarieert, leeft zich in en voldoet aan alle criteria van aansprekende country-music.
Je merkt de persoonlijke betrokkenheid en tevredenheid van deze 39-jarige, die met zijn grote liefde is getrouwd en de reden is, waarom de romantische songs hem zo goed af gaan.
Geschreven worden deze songs nog altijd met gebruikmaking van zijn oude gitaar, die hij 20 jaar geleden heeft gekocht. Het liefst heel vroeg in de morgen of tijdens de rit in een tourbus op de een of andere highway.
Rock ‘n’ roll, Tejano en alles waarop je kunt dansen, heeft invloed op zijn composities.
Bij het tot stand komen van dit album is hij ook geïnspireerd door de spaanse rijschool, de grondlegger van de latere amerikaanse cowboys. Net zo glorieus en sterk klinken de songs als het openingsnummer “Texas Lullaby”, “Rolling Stone” of “Run Wild Horses”. De accenten, die zijn aangebracht door fiddle en accordeon zijn aanlokkelijk en bewijzen de bezinning op tradities. Teksten als in “These Old Boots Have Roots” of “They Don’t Make ‘Em Like They Used To” kun je het best meezingen in de auto.
Met Aaron Watson heb je uitzicht op generaties, die weer met elkaar worden verbonden en ook de romantiek laat opbloeien. Zelfs nog die uit de oude tijd waar toch zo met verlangen naar is uitgezien. Niet de in rock verpakte country-songs, die in Nashville gebruikelijk zijn. Als hij zingt “Take You Home Tonight” meent hij niet datgene, wat men vandaag de dag daarmee bedoelt. Zijn liefdesliedjes zoals “Run Wild Horses” of “The Arrow” zijn gewoonweg eenvoudig en mooi.
De laatste song op dit album “Diamonds & Daughters” heeft Watson opgedragen aan zijn 6-jarige dochter. Toen ze hem vroeg een lied voor haar te schrijven, heeft hij besloten dit een vorm te geven, waarbij ze later op haar bruiloft zou kunnen dansen. “Een liefdevolle blik op het verleden, het heden en de toekomst. Deze song zal ongetwijfeld iedere vader, moeder en dochter aangrijpen”.
Kalm en gereduceerd tot zijn gitaarklanken bekoort “Mariano’s Dream”, het mexicaans-texaanse landschap is merkbaar als het ware. De wens naar vrijheid en ruimte beschrijft Watson in “Clear Isabel”. Wat werkelijk blijft hangen in je oren is de titeltrack “Vaquero”, die de levensstijl en afkomst van Watson verklaart. Met accordeonbegeleiding word je bijgebracht het leven niet te leiden als een oude country-song en dat je het bier nooit in de hete zon van Texas moet laten staan.
Met “Vaquero” heeft Aaron Watson een werk gecreëerd, waarmee hij laat zien, dat hij onafhankelijk wil blijven en de roem nog steeds niet helemaal vertrouwt. De luisteraars doet hij aan het eind nog een plezier, waarbij hij zijn stijl, die je hoogstens enigszins kunt vergelijken met Rick Trevino, trouw blijft. “Vaquero” is volgens Aaron zo gemaakt als zou het zijn laatste zijn en hij het daarmee volledig eens is.
Samengevat: de inhoud van “Vaquero” is dekkend en doorgrond in texaans-mexicaanse roots in de allermooiste country-stijl. Aaron Watson doet het goed en toont op markante wijze, dat traditionele country-music hoogtijdagen beleeft.
Tracklist:
- Texas Lullaby
- Take You Home Tonight
- These Old Boots Have Roots
- Be My Girl
- They Don’t Make ‘Em Like They Used To
- Vaquero
- Outta Style
- Run Wild Horses
- Mariano’s Dream
- Clear Isabel
- Big Love In A Small Town
- One Two Step At A Time
- Amen Amigo
- The Arrow
- Rolling Stone
- Diamonds & Daughters
Aaron Watson: “Vaquero”
Label : Big Label
Release datum: 24 februari 2017
