Sounds, stemmingen en neigingen veranderen, maar de samenwerking met Jay Joyce, wordt door de 41-jarige Eric Church op zijn zesde album voortgezet. Zoals meestal gaat het duo bij de elf songs op “Desperate Man” niet voor het oude vertrouwde, maar is er meer op gericht iets nieuws te realiseren.
Aan het begin van dit jaar heeft Eric Church nog een onderscheiding gekregen voor zijn nu bijna drie jaar oude album “Mr. Misunderstood”. Dit werk van het ‘outlaw-hoofd’ werd door de Recording Industry Association of America met platina onderscheiden. Een door in het algemeen teruglopende verkoopcijfers een allang niet meer gewone gang van zaken. Zijn tot nu toe beste album, dat in 2016 werd onderscheiden als CMA album van het jaar is volledig terecht alsnog erkend.
Alleen de opmaat al van dit nieuwe album is allesbehalve gewoon. Meer dan een minuut lang plukt de songwriter bij “The Snake” langzaam en schijnbaar onrustig aan de snaren van zijn gitaar, zodat je in eerste instantie de indruk krijgt, dat er misschien een stekker niet juist is ingeplugd. Vervolgens gaat hij wisselend verder als verteller en zanger. Het zinnebeeld van het twee partijen systeem en de gevaren van misbruik van politieke macht in de USA geeft al aan, dat de zanger niet met een boog om de politieke problemen heenloopt. Duidelijk is zijn oordeel en interessant, hoewel dit bij de eerste keren dat je dit hoort niet ongewoon is.
Eric is zeer creatief bezig met zijn geheel eigen muziek. “Hanging Around” is een nerveus bibberig funk-gedoe waarop je waarschijnlijk alleen kunt dansen onder invloed van drugs, maar heeft wel een bijzondere ‘groove’. Hier kun je van houden, maar het hoeft niet.
“Heart Like A Wheel” is weer totaal anders dan de twee voorgaande tracks. Hier geeft hij zijn liefde voor de blues aan, oude school orgel-sound en incl. een soortgelijk gospel-koor van vrouwen op de achtergrond. Dus al na drie nummers maakt de superster duidelijk, dat hij ook in 2018 doet wat hij wil.
De eerste wat meer ontspannen song is “Some Of It”. Een nummer, dat het niet in de laatste plaats om het geloofwaardige refrein op de radio goed zal doen. De eerste hit is wat later de titeltrack. Het boogie-rock-nummer “Desperate Man” gaat niet alleen qua sound van de Stones-klassieker “Sympathy For The Devil” ontleende barroom-piano terug in vervlogen tijden. In ieder geval zorgt dit nummer, dat Church samen met outlaw-songwriter Ray Wylie Hubbard heeft geschreven voor een goed sfeertje. En dat ondanks dat dit nummer uit het perspectief van mensen is geschreven, die op hun oude dag zware lasten moeten dragen.
Een groot deel van de songs ontstond na de aanslag bij het festival in Las Vegas, waar Eric enige dagen tevoren ook optrad. Dus is de hoofdpersoon op dit album niet erg positief. Dat slaat ook op “Drowning Man”. Degene om wie het in deze song gaat, wil zijn ergernis over de volgens hem slechte wereld gewoon met een paar alcoholische drankjes wegspoelen en niet horen welke mooie kanten er zijn. Een song, waarbij je er op kunt wachten dat deze ontevredenheid omslaat in woede. Hoewel dat alleen in de vorm van een verbeten gitaarsolo tot uiting komt, is dit een van de meest interessante songs van dit album.
Materiaal voor de volgende Arena-tour heeft Eric tevens onder handbereik. Daarbij gaat het echter maar zelden zo erg tekeer als op het in 2014 uitgekomen album “The Outsiders” Desondanks zal het rustig in country-stijl vertolkte “Hippie Radio” zeker zorgen voor momenten van kippenvel.
Samengevat: Eric Church heeft het weer gemaakt. De muzikaliteit van zijn nieuwe album “Desperate Man” is weer als vanouds. Materiaal dat geschikt is voor de country-radio zit er ook tussen evenals songs die je vaker gehoord moet hebben alvorens die hun magie onthullen.
Tracklist:
1. The Snake
2. Hangin’ Around
3. Heart Like A Wheel
4. Some Of It
5. Monsters
6. Hippie Radio
7. Higher Wire
8. Desperate Man
9. Solid
10. Jukebox And A Bar
11. Drowning Man
Eric Church : “Desperate Man”
Label : EMI Nashville
Release datum: 5 oktober 2018
www.ericchurch.com
