Zoals hij zegt, zal Steve Earle zich de eerste ontmoeting met zijn grote idool Guy Clark tot in lengte van jaren herinneren. “Ik liftte in 1974 van San Antonio naar Nashville”, blikt hij terug. “Men had mij als jongen (ik was maar net 19) verzekerd dat je als country-georiënteerde muzikant alleen daar een kans maakte om je te profileren. Overal waren daar voor de cracks van deze sound mogelijkheden. En overal waren clubs, waar je live je songs kon vertolken.
Op een dag was Earle in een zaak van een maatje, die hem zei: “Guy Clark is vanavond hier”. De jonge troubadour was volgens eigen zeggen nogal nerveus, toen hij dat hoorde. “Maar ik wilde beslist, dat Guy Clark mijn songs zou horen, dus deed ik extra mijn best. Later werd me meegedeeld, dat Guy Clark in de kamer ernaast was om te biljarten. Ik stelde me aan hem voor, maar hij zei slechts: “Je hebt een mooie hoed op”.
Voortaan troffen Guy Clark, die 14 jaar ouder was en Steve Earle elkaar regelmatig. Ze wisselden creatieve ervaringen uit en privé waren ze nogal close. Alleen met deze achtergrond kun je verklaren waarom Steve nu met zijn begeleidingsband The Dukes het eenvoudig met “Guy” betitelde werk presenteert, dat uit 16 Clark-covers bestaat.
Je herkent de originelen weliswaar, maar tegelijkertijd drukt Earle er zijn eigen stempel op zonder daarbij te flirten met moderne snufjes. “Guy” is uiteindelijk een klasssiek Steve Earle-werk geworden met alles wat zo’n productie al jaren kenmerkt.
De nu 64-jarige verpakt zijn levensloop in de songs. Je kunt bij deze eeuwige outlaw merken dat zijn leven zich vooral heeft afgespeeld aan de schaduwkanten, maar hij heeft ook de zonnige kanten niet helemaal uit het oog verloren.
Steve moppert en mompelt graag eens, helemaal in de traditie van de jonge Tom Waits. Hij is een onnavolgbare storyteller, zelfs als de verhalen deze keer in het algemeen niet van hem komen. Je hoort de weidsheid van een prairie vanzelf, de eenzaamheid van een man die verlangt naar zijn geliefde, gekoppeld aan wezenlijk verdriet met enkele spartaanse gitaar-akkoorden. Een vent, die graag de wereld zou willen omarmen, maar wiens hart hol en leeg is en niet in een goede toekomst gelooft.
Geen wonder, dat Earle en Clark zo goed met elkaar overweg konden, want ze waren uit hetzelfde hout gesneden: ruwe bolster, blanke pit. Innerlijk diep verbonden dus. Toen Guy Clark op 17 mei 2016 na een slopende kankerziekte overleed, “was ik nog meer één van de eenzaamste mensen op deze planeet, ondanks een lieve echtgenote, kinderen en een hoop schitterende vrienden om me heen. Alleen als je dat voor ogen hebt, kun je in de wereld van “Guy” duiken”, haalt Steve aan.
Samengevat: met “Guy” brengt Steve Earle een hommage aan zijn oude vriend Guy Clark. Fans van beide artiesten kunnen zonder meer toetasten.
Tracklist:
- Dublin Blues
- L.A. Freeway
- Texas 1947
- Desperados Waiting For A Train
- Rita Ballou
- The Ballad Of Laverne And Captain Flint
- The Randall Knife
- Anyhow I Love You
- That Old Time Feeling”
- Heartbroke
- The Last Gunfighter Ballad
- Out In The Parking Lot
- She Ain’t Going Nowhere
- Sis Draper
- New Cut Road
- Old Friends
Steve Earle & The Dukes: “Guy”
Label : New West / PIAS
Release datum : 29 maart 2019
