Het is niet bekend of Jason Aldean een fanatieke kegelspeler is. Vermoedelijk niet. Daarom zal de titel “9” van dit album ook weinig met alle 9 kegels (strike) van doen hebben. Eigenlijk wel jammer, want het 16 songs bevattende album bevat allemaal voltreffers. Jason rekent stevig af met de opnieuw door Michael Knox geproduceerde CD en nog meer records zouden wel eens kunnen sneuvelen.
De 42-jarige uit Macon, Georgia, heeft sowieso al veel records gevestigd: 18 miljoen verkochte albums en als omrekening naar het digitale tijdperk: 15 miljoen streams staan er geregistreerd. Daarbij komen nog: 23 nummer 1 hits, een boekenplank vol met platina albums en diverse ‘branche-awards’ waaronder “ACM artiest van het decennium”. Om zijn oude dag hoef je in ieder geval niet bezorgd te zijn. Er zijn eerder bedenkingen m.b.t. zijn motivatie, zijn eerzucht en drang naar meer successen. Maar zoveel vooraf: “9” bewijst, dat Jason Aldean er nooit genoeg van krijgt.
Met 16 nieuwe tracks is dit album ruim voorzien. Het schijnt mode, of misschien inmiddels zelfs een ongeschreven wet in the music row te zijn, de fans meer dan de anders gebruikelijke tien of elf songs te bieden. Goede beslissing. De CD-speler is immers sowieso een apparaat, dat de langste tijd wel heeft gehad. Dus kan wat meer muziek in ieder geval geen kwaad als het om de klandizie gaat.
Jason is beslist een man met veel talenten. Als songwriter is hij echter tot nu toe niet in beeld geweest. Verrassenderwijs houdt hij zich ook bij deze songreeks op de achtergrond. Om precies te zijn: hij duikt niet eenmaal op bij de namen van de schrijvers. Er staat echter een hele rij klaar zoals: Brad Warren, Brett Warren, Brantley Gilbert, Neil Trasher, Bryan White en de nog jonge Michael Tyler. Per song hebben na Adam Riese gemiddeld 3,5 songwriter een aandeel in deze creativiteit.
Maar net als Joe Cocker, die ook zo goed als nooit componeerde, kan Jason voortreffelijk overweg met composities van derden om die als van hem te laten klinken. Bij het star-kaliber als Aldean hebben de songwriters de songs, zoals het zo mooi heet, op zijn lijf geschreven. Zoals dit gespierde type kijkt op de cover – duistere blik, baard van acht dagen, ketting, t-shirt, cowboyhoed – weet, dat er geen bijzondere zachte lovesongs te verwachten zijn. Nee, deze country-rebel houdt erg van hard knallend, precies zoals dit album met “Tattoos And Tequila” van start gaat. Een sterk compromisloos openingsnummer, dat de lat voor de volgende 15 tracks luchtig bepaalt.
Maar deze man is een top-star en een top-professional. Daarom neemt hij deze kwaliteitshorden bij elk nummer op dit album met verschillende stijlen. Zijn eigen sound zou anno 2019 de schijnbaar stoutmoedige, niet zelden onduidelijke fusie van country en metal kunnen zijn. Neem alleen maar het nummer “Dirt We Were Raised On”, dat werd geschreven door Rhett Akins, Jaron Boyer en Josh Thompson. Met een gitaar-rif, dat totaal aan Metallica doet denken, beschrijft Aldean het eenvoudige leven op het platteland: de boots, trucks, drankjes, het land, de bodem en het vuil. Een bijna verouderde song waarachter, zoals bij veel andere tracks, een bedrieglijke duisternis schuilgaat. Zo consequent en open uit de country-rocker zich natuurlijk als overtuigde redneck. In nummers als “Camouflage Hat”, de traditionele hoofdbedekking van jagers, “Keeping It Small Town” of “We Back” (geschreven door Tyler Hubbard, Jordan Schmidt, Brad Warren en Brett Warren) is hier de rustieke country-boy, de Budweiser-drinker en hamburger-eter, die gewoon niet hoort bij “Champagne Town”, zoals een ander nummer is getiteld.
Tussendoor strooit Jason Aldean echter (en dat is ook goed) met harmonisch aangenamere ballade- nummers. Dat de ‘lomperik’ zeker een ware knuffelbeer achterlaat, toont hij uitgerekend in twee drankliederen: “Came Here To Drink” (van Jaron Boyer, Alex Palmer en Michael Tyler) en als tegenpool “I Don’t Drink Anymore” (van Kelly Lovelace, CJ Solar en Neil Trasher). Tegen het einde van het album breekt hij echter alweer zijn belofte: het in aangenaam verpakte “One For The Road” is nog een hoogtepunt van de CD en roept heerlijke, nostalgische herinneringen op aan de Tracy Lawrence-klassieker “If I Don’t Make It Back” (insiders zullen de plaats kennen, waar hij over “find someone good enough for Amy” zingt).
Samengevat: hard maar ook hartelijk: Jason Aldean is er met zijn nieuwe album “9” in geslaagd de perfecte verbinding tussen de bekende country-stijl en hardrock te maken.
Tracklist:
1. Tattoos And Tequila
2. Blame It On You
3. Champagne Town
4. Some Things You Don’t Forget
5. Got What I Got
6. Keeping It Small Town
7. Camouflage Hat
8. Came Here To Drink
9. We Back
10. Dirt We Were Raised On
11. I Don’t Drink Anymore
12. Cowboy Killer
13. One For The Road
14. Talk About Georgia
15. The Same Way
16. She Likes It
Jason Aldean : “9”
Label : Macon / Broken Bow / BMG
Release datum: 22 november 2019
www.jasonaldean.com
