Luke Bryan – “Born Here, Live Here, Die Here”

Met zo’n vier maanden vertraging brengt Luke Bryan eindelijk zijn nieuwe album “Born Here, Live Here, Die Here” uit, waarnaar zo smachtend werd uitgekeken. Dit door Jeff en Jody Stevens geproduceerde album bevat, zo mag je wel zeggen, tien typische Bryan-tracks, geschreven door de meest getalenteerde songwriters van Nashville. Bij drie tracks fungeert de onlangs 44 jaar oud geworden ‘posterboy’ van de country als co-auteur.

Sinds 2007 hoort Luke Bryan bij de country-music en de Nashville-sound als de zes snaren bij een western-gitaar. Hij heeft opgeruimd wat er viel op te ruimen en hij zette normen vast. Smart en zeer goed ogend, beleeft de uit Leesburg, Georgia, afkomstige zanger ook een uitermate succesvolle tv-carrière: vanaf 2018 zit hij in de jury van “American Idol” en sinds dit jaar is hij moderator van de amerikaanse tv-hit “ Jeopardy! The Greatest Of All Time”

Het loopt dus weer gesmeerd in huize Bryan. Natuurlijk alleen halverwege. Tenslotte moest ook hij zijn grote tournee vanwege de pandemie annuleren. Maar corona en virus ten spijt, het leven gaat door. Met de meeste van de tien tracks van zijn nieuwe album in je oor, is het meteen een stuk beter leven. De zonnige gemoedstoestand en de Colgate-lach van Luke werken ongetwijfeld aanstekelijk.

Neem alleen maar de opmaat “Knockin’ Boots”. In de door Hillary Lindsey, Jon Nite en Gordie Sampson geschreven song refereert Bryan aan trucks, country-radio, highways, vrijdagavonden, whisky, maneschijn, kleine steden en, zoals de titel aangeeft, boots. Oké, je zou kunnen zeggen, dat de gewone, extreem sfeervolle song op deze wijze doet denken aan de vroegere Shania Twain-songs en vol zit met country-clichés. Van de andere kant ben je vandaag de dag al blij, als de zorgeloze tijd van voor de corona terug zou komen. “Knockin’ Boots” is zeker geen nietszeggende song, integendeel. Het lied levert solide country-waardig werk op. Niet meer en niet minder. Maar het is ook een song, die endorfine kan vrijmaken, kan motiveren en, niet onbelangrijk, zorgen wegneemt.

Dat heeft ook vooral betrekking op nog een als single uitgebrachte track “One Margarita”! Michael Carter, Matt Dragsrtem en Josh Thompson hebben voor het feestlustige country-volk een luchtig te verteren dranklied geschreven met een knipoog. Wie hier diepgang verwacht, heeft zelf schuld: het aspiratie-niveau staat gelijk aan de waterstand in een kinder-zwembadje. Wie kan het wat schelen? Onder andere omstandigheden was de track hoogstwaarschijnlijk een zomerhit in de USA geworden. Dat bewijzen zo’n 14 miljoen You Tube kijkers, die de video vanaf beschikbaarheid in het midden van maart willen zien. Wie het schattige strandfilmpje ziet, zou haast weemoedig worden.

Beter in deze nieuwe tijd past wel het bedachtzame, akoestisch vertolkte “Build Me A Daddy”, geschreven door Jake Mitchell, Josh Thompson en Brett Tyler. In deze song heeft een jongetje zijn vader verloren. Een soldaat, die het knaapje in een winkel ontmoet, zou voor hem graag een nieuwe vader willen scheppen (“sir I’ve heard you can build anything”). Dat zou natuurlijk een schande zijn en is bovendien beladen met de gebruikelijke clichés: patriotisme, wapens, baseball. Desondanks heeft de song wel charme. Ook al omdat die in deze vorm aan de grote Tracy Lawrence-ballade “Paint Me A Birmingham” doet denken.

Een groot country-publiek levert waarschijnlijk ook de titelsong “Born Here, Live Here, Die Here” op: dat klinkt als “zo is het altijd geweest en zo zal het blijven”, volgens tradities, familie en kerk, boots, trucks, hengelen, koud bier drinken. Kortom volgens een genezen country-wereld. En precies dat bezingt Luke Bryan in de krap vier minuten durende compositie van Jake Mitchell, Jameson Rodgers en Josh Thompson. Dat de multi-miljonair zich in de gedegen ietwat zielige track voordoet als gewone plattelandsjongen, kun je wel afkeuren en de YouTube clicks van deze song blijven ver achter bij de andere nummers.

Erkend dient te worden, dat geloofwaardigheid altijd nog de voornaamste plicht van een zanger is en dat geldt blijkbaar ook voor een groot kaliber als Luke Bryan.

Nog meer drankliederen (“Too Drunk To Drive”), balladen (“Little Less Broken”) en grote jongensdromen (“For A Boat”, mede gecomponeerd door Randy Montana) ronden dit album sfeervol en uiterst professioneel af.

Met “Where Are We Goin’”, dat Luke samen met Brent Cobb heeft geschreven, biedt de CD dan toch nog een tot nadenken stemmende betekenis zoekend moment. Het is echter wel precies het enige op dit album.

Samengevat: waar Luke Bryan staat vermeld, is een goede sfeer gegarandeerd en zit er een hit aan te komen. Dat geldt natuurlijk ook voor zijn zevende album “Born Here, Live Here, Die Here”, waarbij hij weer vertrouwt op zijn bewezen succes-recept.

Tracklist: