Je kunt nieuwsgierig zijn naar wat Tim McGraw, een man met een politieke mening, sommigen denken: met politieke ambities, nu heeft te zeggen. Niet alleen maar over Amerika. Nee, hij denkt in andere dimensies; over de gehele aardbol. “Here On Earth” is het 16e album van de ervaren zanger en gelijktijdig een comeback bij het country-major-label Big Machine.
Wat is er veranderd? Hoe is de CD vorm gegeven. Alles anders of gaat de man met de zwarte hoed en zijn markante sikje door op zijn vertrouwde succesrecept: de typische mix van country, rock, ballades en verrassing?
Nou ja, een blik op de tracklist geeft aan, dat Tim op dit album het country-wiel niet meteen opnieuw wil uitvinden. Tenslotte vertrouwt hij opnieuw op zijn huis- en hof producent Byron Gallimore. Een radicale omslag in zijn sound-concept is alleen daarom al nauwelijks te verwachten. Des temeer verrast ben je als je de eerste noten van het openingsnummer “L.A.” hoort: violen, resonantie-gitaar, softe groove en een melodie, die je terugvoert naar de ’70-er jaren, de grote tijd van Glen Campbell. De door Carlton Anderson, Shane Minor en Phil O’Donnell geschreven song kan alleen als referentie aan de in 2017 overleden icoon worden opgevat. Sound, sfeer en arrangement zijn volledig op Campbell’s Rhinestone Cowboy afgestemd, op een tijd waarbij country-romantiek en easy-listening-pop hand in hand gingen.
Dat het begin zeker niet deugt als stijlvoorbeeld, toont de tweede track “Chevy Spaceship” al aan. De door Johnny Price geschreven song doet de titel alle eer aan: een ruimtelijke track, rockig, bombastisch, ergens gelegen tussen Elton John’s “Rocket Man” en Aerosmith’s “I Don’t Want To Miss A Thing” en daarmee de perfecte afstemming met de titeltrack. “Here On Earth” gaat over het leven, soms gek, soms bijna normaal en ordelijk.Het is kleurrijk en zit vol met verrassingen, zo geeft de song weer. Wie in de Jon Nite-, Chase McGill- en Jessie Jo Dillon-compositie in het eerste couplet het woord “corona” hoort, moet zich niet op het verkeerde been laten zetten: McGraw heeft het hier over het mexicaanse bier en niet over het virus.
In de van keltische elementen (waaronder een doedelzak) voorziene song doet Tim denken aan U2. Dat heeft ook te maken met de meesterlijk door Toto-drummer Shannon Forrest gespeelde tom-tom-groove. Dit dynamische ritme, het best geschikt voor stadion-concerten heeft in de country-muziek eigenlijk geen traditie, maar is in Nashville erg geliefd. Blijkbaar zijn ook McGraw en Gallimore fans van deze groove, omdat die ook bij het navolgende “Damn Sure Do” wordt ingezet. Fiddle, pedal steel een rockende gitaar-solo van LA-session-man Michael Landau zorgen bij de rustige en bedachtzame track voor een interessante crossover.
Buitengewoon interessant en tegelijkertijd een typische McGraw-song is “Hallelujahville”. De door Tom Douglas, Blake Griffin en Brett Taylor geschreven ballade wacht je op met een mystieke, tussen de regels door kritisch politieke tekst en aangrijpende melodieën.
Natuurlijk moet er tussendoor ook ontspanning en een goede sfeer zijn. Daarvoor zorgen “Good Taste In Women” of het akoestisch gebrachte “Doggone”. Alleen: zij vormen een uitzondering.
Het zwaartepunt van de CD ligt duidelijk in de zwaarmoedige, diepgaande en ernstige nummers als “Sheryl Crow” (geen hymne aan deze zangeres, maar een terugblik naar toen hij haar voor de eerste keer op de radio hoorde), “If I Was A Cowboy”, “Gravy”, “7500 OBO”, of, wat een titel!, “War Of Art”. In deze laatste song (van Lance Millar, Brett en Brad Warren alsook Jeremy Spellman) geeft McGraw meteen in de eerste regel de verklaring voor zijn carrière: “I don’t do it for the money”. Nou ja, met zo’n 60 miljoen verkochte CD’s kun je dat natuurlijk makkelijk zeggen.
Als voorbode voor een hit werd begin mei het nummer “I Called Mama” als single uitgebracht: zo goed sloeg de misschien iets te oprechte song echter niet aan; meer dan een 22e plaats in de US-country-charts zat er niet in. Wie weet, misschien was “Not From California” er beter vanaf gekomen. De geweldige, van Beatles-harmonieën voorziene kippenvel-ballade is meesterlijk gecomponeerd door Levi en Marcus Hummon, Brad en Brett Warren alsmede door Matt McVanney. De uitgelezen session-crew heeft dit niet minder muzikaal ‘vertaald’. Een song, zo opbeurend als de zonsopgang.
Samengevat: met “Here On Earth” keert Tim McGraw terug naar het Big Machine-label. Een sterke, maar ook doordachte comeback met een paar ongelooflijk goede songs en met 16 tracks rijkelijk voorzien.
Tracklist:
1. L.A.
2. Chevy Spaceship
3. Here On Earth
4. Damn Sure Do
5. Hallelujahville
6. Good Taste In Women
7. Hard To Stay Mad At
8. Sheryl Crow
9. Not From California
10. Hold You Tonight
11. 7500 OBO
12. If I Was A Cowboy
13. I Called Mama
14. Gravy
15. War Of Art
16. Doggone
Tim McGraw : “Here On Earth”
Label: Big Machine
Release datum: 21 augustus2020
