Twee jaar geleden was Justin Moore voor de eerste keer als hoofdpersoon te gast in Nashville’s eerbiedwaardige Ryman. De voormalige kerk in het hart van de Music City USA heeft een geweldige akoestiek. Wellicht daarom liet de uit Arkansas afkomstige counry-rocker met zijn outlaw-imago dit optreden opnemen. Je weet maar nooit. Een mooie herinnering aan dit bijzondere optreden is het in ieder geval en na een uitgebreide tournee waren de band en frontman in uitstekende vorm. Desondanks heeft Moore de opnames in eerste instantie vergeten.
En ja, zo heeft het coronavirus toch altijd iets goeds. Want “Live At The Ryman” is echt een album geworden, dat de release zeker verdient. De sound is krachtig, uiterst evenwichtig, vol overgave en toch altijd gedisciplineerd. En Justin Moore? Die geniet hoorbaar elke seconde van de show in de country-tempel. Hij is grappig, communiceert geestig met zijn publiek (dat de teksten van zijn songs van buiten kent) en hij bewijst, dat hij het in zich heeft een top-ster te zijn: hij is steeds het middelpunt van dit spektakel.
Spektakel en hit-vuurwerk, dat hij natuurlijk allemaal afschiet. En dat is nogal wat inmiddels sinds de 36-jarige in 2009 met zijn gelijknamige debuut-album het country-toneel betrad. Hij heeft het uitgebreid gedaan. Zelfs wat eigenwijs: “I Could Kick Your Ass” was zijn eerste uitgebrachte single. Voor een nieuwkomer is dit natuurlijk gewaagd, maar het was ook een statement: hallo mensen, hier ben ik! Nou, de rekening is niet gepresenteerd zoals is bewezen. De single flopte totaal, wat Moore niet belette de track op dit album weer te presenteren als laatste song van de set, vóór de toegift “Point At You”. En wat moet je er van zeggen; de mensen in Ryman houden nu van de song. Ze zingen mee, applaudiseren hectisch en amuseren zich nu met deze vlegel, die als het zijn moet de een of ander heel goed weet te kwetsen.
Een hele rits single-hits, drie albums die elk op de eerste plaats van de country-charts (en bovendien in de top vijf van de pop-best-lijst) belandden en een aanzienlijk aantal begeerde prijzen en awards hebben van de hippe een gearriveerde entertainment-ster gemaakt. Wel verdiend moet je toch zeggen. Zo oppermachtig en vocaal krachtig als Justin hier zijn geweldige backing-band door de 17 beste tracks van zijn vorige vier albums leidt (het vijfde “Late Night And Longnecks” kwam pas in 2019 uit, dus na de Ryman show), is alle eer waard en een bewijs van zijn klasse.
Met “Hank It” van zijn eerste album begint hij de show. Een rustige, herkenbare, met honky-tonk-feeling vertolkte country-song. Een nummer zonder grote opsmuk, zonder hoogdravende aanspraken, maar met bijzonder veel gevoel voor de roots-music. Dat hij met dit begin meteen aan country-overgrootvader Hank Williams doet denken is natuurlijk geen toeval, maar duidelijk een boodschap en bovendien een respectverwijzing voor de roots van dit genre. Daarvan verwijdert hij zich in ieder geval altijd alleen in nuances zowel op zijn albums als live.
Als t-shirt (zonder mouwen) type met een boven normaal zelfvertrouwen is hij natuurlijk de juiste man voor knallende country-rock. Die brengt hij dan ook vakkundig en rijkelijk: in de enorme bluesachtige kraker als “Kinda Don’t Care” (doet hier denken aan Travis Tritt), in het vlotte “Bait A Hook”, het sombere met een ritmisch aangepaste groove gebrachte “Somebody Else Will”, in een van kostelijke tekst voorzien “You Look Like I Need A Drink” of bij de langzame country-blues-song “Country State Of Mind” waarbij hij Chris Janson als gast-ster en duet-partner begroet. Niet slecht, dit tweetal. Dat gaat zeker op voor “I Ain’t Living Long Like This”: bij de klassieker van Waylon Jennings deelt Justin de microfoon met David Lee Murphy en bij de daaraanvolgende honky-tonk “Honey (Open That Door)” zijn bluegrasslegende Ricky Skaggs en The Whites van de partij. Op die avond zou je er graag bij geweest willen zijn…
Dat Moore niet alleen met country-rock en -blues uit de voeten kan, toont hij tijdens het verloop van de show in rustigere ballades. In nummers als “Flyin’ Down A Back Road”, “Bed Of My Chevy” (allebei van zijn tweede album “Outlaws Like Me”) en natuurlijk, want de man is overtuigd patriot, in de liefdesverklaring aan zijn land: “Small Town USA”. Hier trekken Moore en zijn band alle registers open: tweestemmige gitaarsolo, veel hoogdravendheid en vocaal stijgt de taaie vent boven zichzelf uit.
Samengevat: wie lijdt aan ontwenningsverschijnselen na een concert kan zich bij “Live At The Ryman” troosten: Justin Moore presenteert in blakende vorm al zijn hits plus drie ster-gasten. Het klopt wel: Live Is Life.
Tracklist:
1. Hank It
2. Backwoods
3. Flyin’ Down A Back Road
4. You Look Like I Need A Drink
5. Somebody Else Will
6. Bait A Hook
7. Kinda Don’t Care
8. Til My Last Day
9. If Heaven Wasn’t So Far Away
10. Lettin’ The Night Roll
11. Bed Of My Chevy
12. Country State Of Mind (feat. Chris Janson)
13. I Ain’t Living Long Like This (feat. David Lee Murphy)
14. Honey (Open That Door) (feat. Ricky Skaggs and The Whites)
15. Small Town USA
16. I Could Kick Your Ass
17. Point At You
Justin Moore : “Live At The Ryman”
Label: The Valory Music Co.
Release datum: 25 september 2020
