Brothers Osborne – “Skeletons”
John en TJ Osborne. Het beste, wat de hedendaagse country-scene heeft te bieden. Door collega’s gewaardeerd, geliefd door hun fans maakten ze in 2016 met het album “Pawn Shop” een succesvol debuut om er in 2018 met “Port Saint Joe” nog een aan toe te voegen. Zo ziet de succesbalans van de twee niet alleen muzikaal harmoniërende broers uit Maryland met o.a. zes Grammy nominaties, vele hits alsook CMA-Awards eruit. Toch heb je de Brothers Osborne tot nu toe alleen oppervlakkig kunnen ervaren. Wie wil weten, hoe de als een brombeer zingende John en de grandioos gitaar spelende TJ klinken, komt dus niet om “Skeletons” heen.
“Skeletons” (skeletten) is een sombere, bittere maar treurige waarheid en een afspiegeling van de werkelijkheid en helaas passend in deze tijd. En: een moedige oplossing voor een album. Wie wil zich nu graag bezighouden met dood en verderf in de helende glitterwereld van Nashville? Natuurlijk is “Skeletons” niet letterlijk, maar als voorbeeld/vergelijking bedoeld. “You’ve got skeletons in your closet / It’s written all over your face / Every little lie, stacked so high / Can’t keep your story straight” zingt John met een onheilspellende grafstem in het refrein. Of dat politiek is bedoeld of dat beiden menen, dat bijna iedereen wel een lijk in de kelder (of zelfs in de kledingkast) heeft verstopt, blijft open. Voor het nogal ‘brave’ Nashville is het evenwel een provocerende zinsnede.
Maar het past ergens wel bij de Brothers Osborne. Ongetwijfeld vertrouwen de twee ergens op. Ze hebben het lef grenzen te overschrijden, normen open te breken en ongemakkelijke waarheden uit te spreken. Ook muzikaal gaan ze weer samen met hit-producent Jay Joyce hun eigen weg. In hun nog relatief prille carrière is het tweetal geslaagd een eigen sound te creëren. Die is van de ene kant gebaseerd op de even zo volumineuze als unieke brombas-stem van John als op de geweldige gitaarsolo’ s van TJ. Deze laatste zou je dat niet toevertrouwen: de bullebak met zijn volle baard werkt optisch niet erg fijnzinnig of –pas op: woordspeling – fijn besnaard. Maar zo kun je jezelf vergissen.
Neem alleen maar de bijna twee maal een cyclus durende intro van de perfecte country-rock-song “Back On The Bottle”. Hier speelt John een lastige gitaarmelodie, snel, virtuoos, met gevoel en op het eind van de tweede cyclus valt de band in. Vol power, hard, droog, rockend, maar nog helemaal in country-sound. Bij het begin van het eerste couplet doen de broers zelfs denken aan Brooks & Dunn, toen ze in de ’90-er jaren dit genre mengden met een rockende roots-sound. Ongetwijfeld een hoogtepunt op dit album.
Nog een hoogtepunt vormt de song met de merkwaardige titel “Muskrat Greene” (groene muskusrat). In dit 2 ½ minuut durende instrumentale nummer is het spotlicht helemaal op TJ gericht. En die weet wel raad met een vuurwerk van gitaar-hoogstandjes: zoals hij in deze country-rocker in een creatief enorm tempo over het fret-board vliegt, trekt hij de reputatie van Brad Paisley als snelste gitarist van Nashville in twijfel. Maar, en dat is het goede daaraan, muziektrucjes, die rijp zijn voor in het circus, zijn bij de Brothers Osbrne nooit zelfzuchtig, geen ijdele zelfverheerlijking, maar altijd helemaal in dienst van de muziek uitgevoerd.
Als je nu dus hoort, dat je de broers met “Skeletons” pas echt leert kennen, dan leer je een act kennen, dat een gevoel heeft voor crossover en het bouwen van bruggen tussen verschillende richtingen in stijl. Soms denk je de inspiratiebron van ZZ Top te herkennen (“All Night”, “All The Good Ones Are”), dan brengen ze aanstekelijke melodieën en een meer traditioneel gehouden arrangement in ’90-er jaren sound, zoals bijv. Tracks als “I’m Not for Everyone” en “Make It A Good One”, die je opnieuw doen denken aan Brooks & Dunn.
Met producent Jay Joyce hebben ze echter ook een man aan hun kant die precies weet hoe de huidige country-mainstream moet klinken. In perfect voor de radio geschikte country-pop-songs als “High Note” en het met de southern-rock-elementen beladen “Hatin’ Somebody”, hebben ze potentiele hits voohanden. Minder hip, maar des te meer rustiek sluiten de broers dit album af met “Old Man’s Boots”. Een song, zo stoffig traditioneel als de titel doet vermoeden.
Soms gooien John en TJ alles bij elkaar: southern-rock, country-feeling, het aardse Amerika, de verloren virtuositeit en de ‘bezweten’ soul. Dat deze gedurfde melange een drinkbaar brouwsel kan opleveren, bewijzen ze in de titeltrack van zo’n vier minuten. Duidelijk een meesterlijke prestatie!
Samengevat: na twee sterke albums slagen de Brothers Osborne met ”Skeletons” erin zich nog verder te ontwikkelen: sterke country-rock, soms bluesachtig, soms oerwild, soms hip, soms experimenteel. Een top-album!
Tracklist:
1. Lighten Up
2. All Night
3. All The Good Ones Are
4. I’m Not for Everyone
5. Skeletons
6. Back On The Bottle
7. High Note
8. Muskrat Greene
9. Dead Man’s Curve
10. Make It A Good One
11. Hatin’ Somebody
12. Old Man’s Boots
Brothers Osborne – “Skeletons”
Label:EMI Nashville
Release datum: 9 oktober 2020
