Nog maar net heeft country-star Sturgill Simpson “Cuttin’ Grass, Volume 1 (Butcher Shoppe Sessions)” uitgebracht en komt hij al met de 12 songs sterke toegift “Cuttin’ Grass, Volume 2 (The Cowboy Arms Sessions).
Creatief, onberekenbaar, altijd goed voor een verrassing. Maar tevens: uiterst getalenteerd. Sturgill Simpson doet opnieuw recht aan zijn (goede) naam bij het uitluiden van dit epidemieënjaar. Na de overwonnen Covid-19 infectie zet hij een groot deel van zijn imposante backup-catalogus om naar een nieuwe bluegrass-outfit. Hoe goed dat is gelukt bewees hij onlangs met “Cuttin’ Grass, Volume 1 (Butcher Shoppe Sessions)”. Nu vervolgt hij met de twaalf songs op “Cuttin’ Grass, Volume 2 (The Cowboy Arms Sessions)”.
In het middelpunt van deze bijzondere bluegrass-uitvoering staat deze keer zijn met een Grammy gedecoreerde album “A Sailor’s Guide To Earth”. Zes songs stammen af van dit album , drie van zijn in 2013 verschenen debuut-album “High Top Mountain” en de rest van zijn vroegere Sunday- valley-Band alsook tot nu toe niet uitgebrachte songs. Van zijn meer brute industrie-experiment “Sound & Fury” is verrassenderwijze geen song op dit album uitgebracht.
Laten we beginnen met de nieuwe songs. “Tennessee” is een rustig verleidelijk mooie country-folksong, die Simpson laat zien als een grandioze storyteller en niet minder begaafde zanger. Zelden hoorde je de country-zonderling zo traditioneel, maar ook zelden zo aangrijpend authentiek en gevoelig. Mocht deze bezongen staat naar een eigen hymne zoeken: Simpson’s ‘fijngebreide’ liefdeslied aan dit gebied in de zuidelijke staten biedt zich daarvoor aan.
Voor de grootste aandacht van het album zorgt de laatste track “Hobo Cartoon”, die, jazeker je leest het goed, Simpson samen met Merle Haggard heeft geschreven. Ja, de vergelijkenderwijs jonge country-star heeft samengewerkt met de in 2016 overleden legende. En dat is op zijn minst een knaller. In een onlangs verschenen interview vertelde Sturgill hoe het daar toe kwam: “In de laatste twee levensjaren van Merle had ik veel contact met hem. Hij heeft me vaak opgebeld en we hebben meestal lange gesprekken gevoerd”. Op zekere dag heeft Haggard hem wat tekstregels van “Hobo Cartoon” toegestuurd met de opmerking: “van de ene railroad-man naar de andere”. Haggard was (dit als achtergrond-informatie) een echte railroad-fan en Simpson werkte ooit voor de spoorwegen in Utah.
Sturgill heeft de song voltooid en nu voor het eerst opgenomen in de “Cowboy Arms Hotel And Recording Spa” in Nashville als bluegrass-nummer. “Misschien neem ik dit nummer ooit op met een band, maar voor mij is dit momenteel de mooiste manier om dit hoofdstuk af te sluiten”. Wie zal hem tegenspreken? In deze spartaanse, door akoestische gitaar en fiddle omgeven versie ademt de track bij iedere noot de geest van country- en natuurlijk spoorbaan-pioniers uit. Bovendien de spirit van het icoon Merle Haggard: een nostalgisch, sentimenteel, 2 ½ minuut durende song-kleinood, dat nu al de uitstraling van een klassieker heeft.
Zo ontspannen gaat het er natuurlijk niet de hele tijd aan toe bij Sturgill’s tweede maaiwerk. Alleen al het openingsnummer “Call To Arms” (van “A Sailor’s Guide To Earth”), voert het bluegrass-ritme nadrukkelijk op tot een halsbrekend ijltempo. Hier krijgen Simpson’s begeleiders, die hier als de band “The Hillbilly Avengers” zijn omgedoopt en tot de beste pickers van Nashville behoren, ruim de gelegenheid om hun kwaliteiten te bewijzen. Wat Sierra Hull op mandoline, Scott Vestal op banjo, Stuart Duncun op viool en gitarist Tim O’Brien op hun instrumenten presteren is van wereldklasse!
Ook de drie volgende songs komen van “A Sailor’s Guide To Earth”: “Brace For Impact (Live a Little)”, het leuke “Oh Sarah” en het bijna als een zeemanslied vertolkte “Sea Stories” zijn zo puur bluegrass, dat je nauwelijks kunt geloven, dat de songs oorspronkelijk in een heel andere context werden gemaakt. Dat geldt ook voor “Welcome To Earth (Pollywog)”. Na de eerste rustig gehouden ballades wordt het trendy. Ondanks de vlotte galopgang verliest het kiene roerende stuk niets van de magische uitstraling.
Dat Simpson en zijn mannen het echter ook wat eenvoudiger en rustieker kunnen, maken ze duidelijk in “Keep It Between The Lines”. In deze vlotte blues-outfit zou de song live (als dat ooit weer mogelijk is) iedere club laten ‘flippen’. Dat zou ook lukken bij “You Can Have The Crown”. Opnieuw, want de song van Simpson’s hooggeprezen debuut-album “High Top Mountain” (2013) heeft zich allang als publiekslieveling bewezen. Hoog bij de fans staat ook “Jesus Boogie” aangeschreven. De gevoelige track doet denken aan Sturgill’s tijd, toen hij nog met zijn band “Sunday Valley” onderweg en nog ver verwijderd was van Grammy’s en star-status. Toen echter kon je al zien, zoals je nu kunt horen, zijn grandioze gevoel voor melodieën en teksten.
Samengevat: Sturgill Simpson maait weer (blue)grass: met – “Cuttin’ Grass, Volume 2 (The Cowboy Arms Sessions)” blaast hij alle oxidatie van het traditionele genre af. Met twaalf aangescherpte tracks nog wat beter dan “Cuttin’ Grass, Volume 1 (butcher shoppe Sesions)”.
Tracklist:
1. Call To Arms
2. Brace For Impact (Live a Little)
3. Oh Sarah
4. Sea Stories
5. Hero
6. Welcome To Earth (Pollywog)
7. Jesus Boogie
8. Keep It Between The Lines
9. You Can Have The Crown
10. Tennessee
11. Some Days
12. Hobo Cartoon
Sturgill Simpson: “Cuttin’ Grass, Volume 2 (The Cowboy Arms Sessions)”
Label: Hi Top Mountain / Thirty Tigers
Release datum: 11 december 2020
