Lainey Wilson, de coole vrouwelijke nieuwkomer uit Louisiana, heeft haar hart op de tong liggen, zoals ze zelf zegt. “Sayin’ What I’m Thinkin’” noemt ze in ieder geval moedig haar twaalf songs sterke debuut-album. Dit vooraf: de door hit-man Jay Joyce geproduceerde cd is ook inhoudelijk sterk. Daarom de prognose, dat je in de toekomst nog vaker van Lainey Wilson zult horen. Ze heeft het in huis om (waarom niet) tot ster uit te groeien!
Twee elementaire criteria brengt de country-zangeres hiervoor allemaal mee: in de eerste plaats is ze niet bepaald verlegen. Ze is zelfbewust en schijnt te weten wat ze wil. Op de tweede plaats: ze is getalenteerd, zingt sterk en doet soms denken aan Gretchen Wilson en bovendien heeft ze een uitstekend gevoel voor klasse-songs. In haar biografie kun je lezen, dat ze met haar negende jaar al de eerste songs heeft geschreven (naar verluidt ook over tequila en sigaretten).
Dus is het bijna een erezaak, dat Lainey bij elk van de twaalf songs als (co)schrijfster is betrokken. Het is duidelijk, dat ze datgene zingt, wat ze denkt. Dat kun je zeker geloven, want veel van haar tracks, die samen met co-schrijvers als Casey Beathard, John Pierce en Matt Rogers zijn ontstaan, bevatten duidelijk biografische trekjes. Bijv. het rustige, overwegend met mandoline en gepast ritme vertolkte “Things A Man Oughta Know”. Hier geeft ze met een warme, altijd wat ruw klinkende stem, fundamentele raad over hoe een man een vrouw zou moeten behandelen.
Een toepasselijke track, volgens haar motto om haar mening niet onder stoelen of banken te verbergen, snijdt ze ook provocerende thema’s aan. Het beste voorbeeld daarvoor levert ze in de song “Pipe”, die ze samen met John Pierce en Luke Dick heeft geschreven. Bij een vervormd, stoned naar psychedelische rock klinkend basloopje moedigt ze in het refrein nogal ongegeneerd de luisteraars aan drugs te gebruiken: “Smoke it !” luidt het brutaal en creëert daarmee zeker een schandaal in conservatieve kringen (of investeert ze uit PR-redenen?). Misschien hoopt ze in Nashville met het voorheen zelden gehoorde statement wat sympathieën te oogsten, bijv. van ‘hoofd-stoner’ Willie Nelson of de jonge op dezelfde wijze denkende Kacey Musgraves?
Doet er verder niet toe. De song brengt met een montere sound ook zonder prestatie verhogend middel en zonder joint in de mondhoek een echt luistergenot. Een hoogtepunt op dit album is de song echter niet. Dat ligt vooral daaraan, dat het overige songmateriaal gewoon meer diepgang en klasse heeft. Bijv. het aan waarschijnlijk Corona-lockdown gerelateerde “Keeping Bars In Business”. In de zeker niet verbitterde, maar met emotionele en afgemeten weemoedige harmonieën gebrachte song gaat ze in op de vele positieve kanten van duistere feesten, de bars, als plaats van samenkomst, het ontvluchten, de flirts, de vreugde van het korte bestaan als mens. Wie na deze amper vier minuten durende song geen zin krijgt in een biertje in de kroeg, zou eens spoedig naar de dokter moeten.
Dat deze dame behoorlijk kan rocken, spreekt met haar temperament vanzelf. Dus is het niet verwonderlijk, dat ze met een pittige southern-country-rocker dit album begint. “Neon Diamonds”, een song, die live gegarandeerd geweldig aanslaat. Op een afspeelapparaat wordt vooral duidelijk, dat we hier met een zelfbewuste artieste met een geweldige stem van doen hebben en op die manier verwekt deze song vooral nieuwsgierigheid op datgene wat nog gaat komen. Bijv. de volgende track ”Sunday Best”. Een keurige, in gematigd tempo gehouden nummer, dat met het sfeervolle refrein doet denken aan Kacey Musgraves. Niet slecht.
Maar je merkt ook dat ze nog meer kan en je zit daarmee helemaal goed. Zo plaatst ze op het reeds aangehaalde “Things A Man Oughta Know” een eerste kwaliteitsmerk; met het daaraanvolgende, zeer vlotjes in southern-blues verankerde “Small Town, Girl” en de schitterende, als single uitgebrachte ballade “Dirty Looks” plaatst ze er meer. Dat lukt haar ook bij de andere songs op dit album. “Straight Up Sideways” en “WWDD” rocken met keihard gitaarspel en zware beats. Met “Rolling Stone” en de ingehouden titeltrack toont ze op het einde van de cd haar zachte en introverte kant. Als de laatste akkoorden van “Sayin’ What I’m Thinkin’” vervagen, weet je dat Nashville een geweldige artieste rijker is.
Samengevat: sterke stem, zelfbewust, uiterst muzikaal. Met “Sayin’ What I’m Thinkin’” slaagt Lainey Wilson erin een voortreffelijk debuutalbum uit te brengen. Van haar zul je in de toekomst zeker nog meer horen.
Tracklist:
1. Neon Diamonds
2. Sunday Best
3. Things A Man Oughta Know
4. Small Town, Girl
5. LA
6. Dirty Looks
7. Pipe
8. Keeping Bars In Business
9. Straight Up Sideways
10. WWDD
11. Rolling Stone
12. Sayin’ What I’m Thinkin’
Lainey Wilson : “Sayin’ What I’m Thinkin’”
Label: Broken Bow / BMG
Release datum: 19 februari 2021
