Tien jaar na haar debuut en vier jaar na haar tweede cd laat Lauren Alaina zich weer horen: “Sitting Pretty On Top Of The World” identificeert haar als vocaal sterke zangeres met veel country-feeling. Stergasten als Trisha Yearwood waren ook van de partij.
Wie heeft haar in godsnaam dit omslagmotief aangeraden? Daar zit de blonde Lauren Alaina met haar blauwe ogen, tamelijk besluiteloos kijkend op een pluche sofa. Het bovendeel een turkooiskleurig soort korset, dat veel te krap zit. Haar handen ongemotiveerd rustend op haar donkerblauw bedekte dijen. Dat heeft toch allemaal geen zin. Of toch wel? Moet het motief “Sitting Pretty On Top Of The World”, wat eigenlijk alleen ironisch bedoeld kan zijn, iets tegengaan of benadrukken of… Wat maakt het ook uit, het is maar een albumcover.
Wat je interesseert is de waarde van de binnenzijde van een cd en daar valt bij dit album niet veel over te klagen. De in 1994 in Rossville, Georgia, geboren zangers, die in 2011 met haar tweede plaats bij “American Idol” (achter Scotty McCreery) doorbrak, bewijst in deze 15 nummers, dat je met haar nog altijd rekening moet houden, misschien zelfs meer dan ooit. Want op dit album gaat ongeveer alles goed. De aangenaam transparant geproduceerde songs lopen gesmeerd, verspreiden een nonchalante country-luchtigheid en na een paar tonen een goed sfeertje. Vooral, omdat Lauren als zangeres volledig overtuigt.
Het blijkt, dat de thans 26-jarige van de grootheden in dit genre heeft geleerd, dat ze door hen werd geïnspireerd en nog steeds wordt. Ze noemt vooral Dolly Parton en Reba McEntire, die niet de slechtste leermeesteressen zijn. Maar Lauren is geen gepassioneerde roots-onderzoekster. Ze is een jong, typisch amerikaans meisje met de typische wensen, verlangens en problemen. In tegenstelling tot veel andere zangeressen van haar generatie, bekent ze ook de donkere periodes van haar biografie. Zo geeft ze bijv. toe, dat ze als teenager zes jaar aan boulimia (eetstoornis)heeft geleden. Het overwinnen van deze ziekte heeft haar ongetwijfeld sterker gemaakt en geloofwaardiger als veelzijdige artieste.
Dat is nou precies, wat je aan vele acts zo bevalt, of koud laat. De vraag, of het ernstig is bedoeld, kun je in de songs vaak beschreven uitvallen van emoties tot je nemen, of klinkt er tussen de brandschone tonen ‘berekening’ door. In haar geval kun je gerust van het eerste uitgaan. Waarom? Moeilijk te zeggen. Het zijn slechts nuances, die je misschien niet eens bewust waarneemt als ze bijv. in de titeltrack haar beroerende coming-of-age verhaal vertelt. Zondermeer een klasse-track, die met grotendeels akoestische instrumenten in ¾ maat wordt vertolkt en daarmee het traditionele country-gevoel laat opkomen.
Op dezelfde wijze ontworpen en net zo geweldig is het openingsnummer “It Was Me”. In dit langzame country-folk-nummer doet ze met haar vocale performance werkelijk denken aan de grote stemmen, die Music City USA ooit heeft voortgebracht. Het zou kunnen, dat dit wat overdreven klinkt, maar wie dit niet wil geloven, zou toch eens moeten luisteren. Alles is aanwezig aan power, frasering en dynamiek. Er ontbreekt niets. Het meer onopvallend op de achtergrond geschoven arrangement, doet het overige om de country-en gospel-stem van Alaina op de voorgrond te zetten.
Maar zoals gezegd, hebben we hier met iemand van midden twintig te maken. Dan mag het duidelijk zijn, dat ze ook met pop en rock uit de voeten kan. Neem alleen maar het in mid-tempo groots vertolkte “If The World Was A Small Town”, het coole wat sensuele “Same Story, Different Saturday Night”, dat aan Lady A. doet denken, of “Run”, de temperamentvolle afrekening met haar angsten en innerlijke demonen.
Hoe zelfverzekerd de zangeres inmiddels met verschillende stijlen en sounds om weet te gaan, toont ze in het soulachtige duet met Lukas Forchhamer van de deense formatie Lukas Graham met “What Do You Think Of?”. Naast andere nummers, die duidelijk boven het gemiddelde kwaliteitsniveau van de actuele Nashville-producties liggen, zoals de ballade “I’m Not Sad Anymore”, het vrijpostige, in ¾ maat uitgevoerde country-pop-nummer “You Ain’t A Cowboy” of de ballade in een duet “Getting Over Him” met Jon Pardi, heeft ze nog een artistieke ridderslag achter de hand. Bij de country-song “Getting Good” deelt ze de microfoon met niemand minder dan Trisha Yearwood. Ja, deze vocale grootheden van een verschillende country-generatie vormen gewoon een grandioos stel.
Samengevat: het casting-sterretje is volwassen geworden. Lauren Alaina bewijst op “Sitting Pretty On Top Of The World” artistieke klasse, vocale kwaliteit en een wonderbaarlijke stillistische bandbreedte. Een top-album, dat in geen geval recht doet aan de mislukte album-cover.
Tracklist:
1. It Was Me
2. If The World Was A Small Town
3. Getting Good (feat. Trisha Yearwood)
4. Same Story, Different Saturday Night
5. On Top Of The World
6. Run
7. What Do You Think Of? (duet with Lukas Graham)
8. I’m Not Sad Anymore
9. Getting Over Him (duet with Jon Pardi)
10. Good Ole Boy
11. When The Party’s Over
12. You Ain’t A Cowboy
13. Goodbye Street
14. Written In The Bar
15. Change My Mind
Lauren Alaina : “Sitting Pretty On Top Of The World”
Label: Mercury Nashville
Release datum: 3 september 2021
