Joshua Hedley is waarschijnlijk een nieuwsgierige vent. Een man, die zich kan verdiepen in de annalen van de muziekgeschiedenis, die de roots onderzoekt en wil weten hoe dat allemaal is ontstaan, waarop het fundament van de huidige country-sound rust. Voor zijn muzikale onderzoek ging hij bij zijn in 2018 verschenen debuut-album “Mr. Jukebox” bij de helden van de ’60-er en ’70-er jaren te rade zoals George Jones, Ray Price en Glenn Campbell, die erin slaagden de destijds heersende hillbilly-image van de country-music met wat mee glamour te omgeven. Country was daarmee misschien nog niet cool, maar was in staat tot meerdere mogelijkheden en speelde steeds vaker een rol in de Pop-Charts.
Bij zijn nieuwe album “Neon Blue” gaat Joshua verder, waar hij met “Mr. Jukebox” gestopt is en kiest voor de sound van de ’90-er jaren. De tijd, die werd aangevoerd door koning Garth Brooks , die country niet alleen groot maar gigantisch liet worden. Je kunt je wellicht herinneren , dat Garth Brooks toen met zijn albums zelfs pop-superstars als Michael Jackson en Madonna moeiteloos in de schaduw zette (in ieder geval in de USA). Met muziek die met pedal-steel en fiddle nog altijd country was, maar waarbij de invloed van rock en pop duidelijk hoorbaar was. En precies daar haakt Joshua met dit album aan en stelt zichzelf de vraag, wat dit genre gebracht zou hebben, als tegen het einde van de ’90-er jaren de geest des tijds niet compleet had ingegrepen?
Het antwoord geeft hij op dit album meteen zelf met twaalf, door Jordan Lehning en Skylar Wilson geproduceerde en door Kyle Lehning gemixte songs en voorzien van veel steel-guitar, fiddle en banjo, Fender Telecaster, maar niet teveel rockende drums. Precies het recept, dat country in de ’90-er jaren tot een fenomeen maakte. Goede vooruitzichten dus voor een nostalgisch ademend luisterplezier.
Materie-experts zullen er heel wat muzikale blauwdrukken uitfilteren. Het melodieus aangename begin “Broke Again” zou van Alan Jackson geweest kunnen zijn, “Country & Western” van George Jones. “Old Heartbroke Blues” zou precies passen in de tracklist “No Fences” van Garth Brooks en “The Last Thing In The World” zou ook Dwight Yokam goed gedaan kunnen hebben.
Zo hartverfrissend retro gaat het verder. “Down To My Last Lie” doet denken aan Alan Jackson in zijn “Here In The Real World” dagen, “Free (One Heart)” klinkt als Restless Heart en “Neon Blue” zou een Brooks & Dunn- kloon kunnen zijn. Net zo weinig verhullen “Bury Me With My Boots On” en “Found In A Bar” hun afkomst van Garth Brooks. Zo blijft het ook bij de overige songs van dit album. Bij het vlotte “Wonder If You Wonder” zet hij opnieuw zijn hoed af voor Alan Jackson en met de gevoelvolle, langzame ballade “River In The Rain” maakt hij een diepe buiging voor koning Garth Brooks en doet vocaal zelfs aan hem denken.
Samengevat: met “Neon Blue” maakt Joshua Hedley zich op voor een trip in het recente country-verleden en presenteert twaalf nieuwe songs, die helemaal klinken als de country in de ’90-er jaren. Een evenzo origineel als onderhoudend luistergenot met een enigszins weemoedige inhoud.
Tracklist:
1. Broke Again
2. Country & Western
3. Old Heartbroke Blues
4. The Last Thing In The World
5. Down To My Last Lie
6. Free (One Heart)
7. Neon Blue
8. Bury Me With My Boots On
9. Found In A Bar
10. Let’s Make A Memory
11. Wonder If You Wonder
12. River In The Rain
Joshua Hedley: “Neon Blue”
Label: New West (H’Art)
Release datum: 22 april 2022
