Album recensie: The Bros. Landreth – “Come Morning”

Het is voor Joey en David Landreth (The Bros. Landreth) meer dan weer een nieuw album. Veel meer. “Come Morning” is een nieuw begin. Dat beweren in elk geval de twee muzikanten stammend van het canadese Winnipeg in een interview. Joey geeft aan, dat het tussendoor niet zo goed was gesteld met de toekomst van de hoog geprezen broers.

Want David wilde zich een paar jaar meer met zijn gezin bemoeien en zich muzikaal terugtrekken, hetgeen Joey ertoe bewoog een solo-carrière te beginnen. “Dat ging niet anders, want muziek maken is alles wat ik kan”.

Dus is de zanger en gitarist begonnen met het schrijven van songs. Bij ieder nieuw nummer echter, zo vertelde hij, heeft hij steeds overwogen of dit een bros-song of solo-song moest worden. Toen na enige tijd David weer zin kreeg in muziek maken, waren ze het snel eens: The Bros. Landreth gaan samen verder. Het resultaat van deze herstart is nu op “Come Morning” te beluisteren.

Wie het canadese stel kent van hun eerdere albums en waardeert, zal bij dit nieuwe werk vermoedelijk eerst zijn of haar wenkbrauwen fronsen. Van de vroegere krakend droge blues- en country-rock-sound is niet meer zoveel over. Hiervoor in de plaats hebben ze hun klankcosmos van R&B en Philly-soul-elementen uitgebreid. Vaker doen ze nu denken aan John Mayer, Prince en Hall & Oates. “Deze vergelijkingen maken ons ongelooflijk trots”, zegt David, zichtbaar blij met deze referenties. “We hebben ons bij dit album niet bekommerd om wat men van ons verwacht. Deze vrijheid hebben we genomen en gebruikt”.

Een soort muzikale bevrijding dus. Maar helemaal zijn ze natuurlijk niet gestopt met hun blues-roots. Hoe dan? Tenslotte geldt dit traditierijke genre als basis, als uitgangspunt voor veel andere richtingen in stijl en is bovendien een vast bestanddeel van de muzikale smeltkroes americana, waarin een paar van de nieuwe songs zijn te plaatsen. Nummers (zeer op folk gericht) als “Shame” of de ballade “What In The World”, die doet denken aan Paul Young of het rustige en kalmerende “Don’t Feel Like Crying” met Leith Ross als gast. Allemaal absolute songpareltjes, die steeds mooier klinken als je ze opnieuw hoort. Was dat een deel van het concept om songs te schrijven, die je a.h.w. moet verwerken? “Dat hebben we niet bewust gedaan”, zegt Joey, “maar het is wel zo, dat we van muziek houden, die niet oppervlakkig is en misschien niet bij de eerste keer luisteren aanslaat. Wie daarmee kan omgaan zal steeds weer iets nieuws ontdekken”.

Dat gaat voor alle tracks van dit album op, die ook geen ‘instant-deuntjes’ zijn, maar songs, die complex, deels niet conventioneel zijn vertolkt en het de luisteraar niet altijd makkelijk maken. Slechts met een half oor tijdens het strijken luisteren? Beter van niet! Daarmee zou je dit album ook geen recht aan doen. Wie echter goed luistert, wordt beloond met een rijkdom aan ideeën en muzikale virtuositeit, die ver boven het gros van de nieuwe releases uitstijgt. Neem alleen maar het vijf minuten durende “Corduroy”, dat tevens enigszins doet denken aan Prince. Een track in slow-motion met sfeervolle typische soundtrack-wendingen en een extreem simpel gearrangeerde gitaarsolo. Of het eveneens zeer rustige, helemaal in americana-stijl vertolkte “Back To Thee” en natuurlijk het experimentele, ergens mystieke “Drive All Night”, dat meer dan zes minuten duurt en zeer geschikt is als radio-versie.

Inhoudelijk komen ze overigens ook ter zake. Zo onderhandelt dit tweetal in het verloop van het album over harde kost, waaronder ook trauma. “Songwriting is therapie”, zegt Joey, “je krijgt een ander zicht op problemen en kunt daar beter mee omgaan”. Bij “After The Rain” bedient dit tweetal zich intussen van een meer gangbaar thema. “Dat is juist” geeft David toe. “Rainsongs zijn nou niet bepaald origineel”. Het idee voor deze zeer fraaie pakkende ballade komt van Nashville-songwriter-grootheid Jonathan Singleton. “Het was de eerste track op dit album, die ons allemaal beroert. Het is wereldwijd een cliché”. En gelijk heeft hij…

Samengevat: met “Come Morning” beginnen The Bros. Landreth aan een nieuw hoofdstuk in hun carrière met een nieuwe sound, grote virtuositeit en een radicaal eerlijke inhoud.

Tracklist: