Mary Gauthier is een schoolvoorbeeld voor de macht van de muziek, voor de wil en geloof in de eigen vaardigheden. Voor: het leven. Bovendien is de zestig jaar geleden in New Orleans geboren zangeres en songschrijfster het perfecte tegenconcept van de stromingen in de mainstream-country: homoseksueel, kritisch, onaangepast en met een levensloop, die zover mogelijk verwijderd is van de country-glamour.
Mary Gauthier groeide op bij adoptie-ouders, was altijd tegendraads en kwam al vroeg met justitie in aanraking. Drugs, alcohol, dakloosheid. Het volledige programma. Wie aan deze vicieuze cirkel kan ontkomen, moet beslist een sterke wil en behoorlijk wat geluk hebben. Zij heeft ze allebei en daarenboven de muziek.
Aan wie de hoog getalenteerde story-vertelster de klank en woorden heeft te danken, beschreef ze zeer indrukwekkend in haar hooggewaardeerde biografie “Saved by a song: the art and healing of songwriting”. Hier geeft ze zonder dralen eerlijk het therapeutisch effect weer van songwriting als oplossing. Daarom is iedere afzonderlijke track niet alleen voor haar publiek bedacht, maar voor een groot gedeelte ook geschreven voor haarzelf. Dat zal ook opgaan voor de tien nummers van haar nieuwe, schitterend dubbelzinnig getitelde album “Dark Enough To See The Stars”. Vooraf kun je zeggen, dat dit een meesterlijke prestatie is. Een album zonder zwakheden, zonder opvulling, maar vol met heerlijk aangrijpende melodieën en teksten, die alleen de grootste songwriters en poëten tot stand brengen.
Alleen al de opmaat “Fall Apart World” maakt dat duidelijk. Een song, zoals de titel al doet vermoeden, met een niet bepaald optimistische boodschap. Maar de beslist sombere inhoud wordt omgeven door de zonnige melodieën en harmonieën van Mary, die ondanks een ineenstortende wereld je een warm gevoel geven. Wie voor deze classificatie een vergelijking nodig heeft: het is een mix van Bob Dylan en Lucinda Williams. Van de grote Bob Dylan heeft ze de gewone folk-rockige groove, de ontspanning, de helemaal aan de folk-traditie ontleende melodie en het refrein. Aan Miss Williams doet ze denken bij haar soms onbezonnen super-eenvoudige vertolking.
Wie van Dylan en Williams houdt, zal ook alle andere songs van dit album zeker weten te waarderen. Dat geldt voor de weemoedige ballade “Amsterdam”, het liefdeslied “Thank God For You”, dat doet denken aan The Band of het tot een minimum aan arrangement gereduceerde folk-pareltje de titelsong “Dark Enough To See The Stars”. Klinkt zo makkelijk en is toch zo moeilijk. Een kunststukje dus. Omdat bij de songs van dit album de piano een hoofdrol speelt in het sound-concept, pakken de meeste wat vriendelijker, wat meer Billy Joel-achtig uit. Dat is geenszins een nadeel, want de zangeres met de ruwe stem kan zich dit lieflijke makkelijk veroorloven.
Een hoogtepunt op dit album is “Truckers And Troubadours”. Een song, die niet alleen vanwege de mondharmonica bij de intro bijna pijnlijk appelleert aan Neil Young’s “After The Goldrush” en “Harvest”. Andere highlights vormen het subtiele, helemaal om een leuke gitaar gebaseerde “About Time”, het weemoedige, zeer veel ruimte tussen de noten latende “Till I See You Again” en, een waanzinnige song, de melancholieke, maar desondanks krachtige folk-rocksong “How Could You Be Gone”. Een song, die met mineur akkoorden doet denken aan David Dawson’s “Secondhand Hurt”. Mooi om bij weg te smelten.
Samengevat: Mary Gauthier slaagt erin met “Dark Enough To See The Stars” een perfect folk- en americana-album uit te brengen: geweldige songs, uitstekende teksten en eersteklas interpretatie. Volledig geslaagd!
Tracklist:
1. Fall Apart World
2. Amsterdam
3. Thank God For You
4. How Could You Be Gone
5. Where Are You Now
6. Dark Enough To See The Stars
7. The Meadow
8. Truckers And Troubadours
9. About Time
10. Till I See You Again
Mary Gauthier: “Dark Enough To See The Stars”
Label: In The Black / Thirty Tigers
Release datum: 3 juni 2022
