Ook al werd zijn eerste single “Die To Live Again” in 2011 een grote flop, behoort Russel Dickerson toch tot de whiz-kids vanaf 2010 in country-music. “Yours”, de EP, behaalde in 2016 meteen plaats 14 van de Country-Charts. Het een jaar later verschenen debuut-album “Yours”, dat met een paar songs was uitgebreid, bracht goud op en was overtuigend in de country-, US-Indie en zelfs in de top 200.

De drie als single uitgekomen nummers (en dat is nog indrukwekkender) bestormden na  elkaar de  Country Airplay-Charts. Dat speelde ook “Love You Like I Used To” klaar, van het navolgende in 2020 uitgekomen album “Southern Symphony”.

Vanaf toen ging het voor de uit Union City, Tennessee, afkomstige singer/songwriter helaas niet verder vooruit, maar in tegengestelde richting. Geen dramatische vrije val, maar zijn songs sloegen niet meer zo aan. Zo was het voor het tweede album met de 14^e plaats in de Country-Charts wel gedaan en een 134^e in de US Top 200 was dan toch wat ontnuchterend. Dat moet de fase van een artiesten-carrière zijn, die het sterkst op de zenuwen werkt. Je weet, wat je kunt, maar je merkt ook, dat het niet goed loopt, dat je het directe contact tot de fans een beetje hebt verloren. Wat doe je dan? Natuurlijk doorgaan en songs schrijven en je omgeven met het best mogelijke team voor nieuwe hoogtepunten.

En dat heeft hij ook precies gedaan. Waarom Russell Dickerson zijn derde album nu alleen maar naar zichzelf noemt, heeft zeker een reden, dat denken we tenminste. Een nabij liggende gedachte is, dat wanneer je een later werk en niet het debuut naar jezelf noemt, de artiest een soort nieuw begin zou willen maken. Een reset, een terug naar af. Als je “Blame It On Being Young”, het openingsnummer hoort, zou je dat zeker vermoeden, want op dit nummer vertolkt hij meer dan drie minuten zeer folky, zeer introverte en tot nadenken stemmende klanken. Een sterke song, zonder veel poespas waarbij een akoestische gitaar en zijn briljante, erg emotioneel klinkende stem in het middelpunt staan. Gelukkig hield de meerhoofdige producenten-regie (waaronder ook Dann Huff) zich terzijde en lieten dat zo over de volle lengte van de song.

Indien Russell een fan met dit uitstapje in het akoestische country-folk gedeelte geïrriteerd zou hebben: met het volgende nummer verontschuldigt hij zich. “Sorry” heet deze hippe country-popsong, die met een mooi refrein, krachtig gitaarspel, strakke beat en een mooie slide-gitaar tot uitdrukking komt. Naast Russell hebben Ashley Gorley, Ben Johnson en Hunter Phelps meegeschreven bij deze song.

Als volgende track staat “She Likes It”, die als single is uitgebracht op het menu. Russell, Jake Scott en Josh Kerr hebben dit nummer geschreven, Scott, die zelf geen onbekende is in deze wereld werkt ook mee als duet-partner. Het is een bijzonder eigenzinnig nummer. Een simpele gitaarmelodie geeft de toon aan, daarbij wat computer-percussie en verspreid wat vervormd klinkend gitaarspel. In de info-tekst van de platenmaatschappij staat te lezen, dat het gaat om een ‘aalgladde, wellustige slow groove”.  Aalglad kun je dit nummer niet noemen, maar eerder het tegenovergestelde.

Met het uiterst spaarzame arrangement is de track wel experimenteel moedig en werd met een 13e plaats in de Country-Charts erg karig beloond helaas. Vermoedelijk zouden de twee aansluitende songs “I Still Believe” en “Big Wheels” het als singles beter gedaan hebben in de hitlijsten. Niet, dat die zo geweldig zijn, maar het zijn wel raszuivere country-poptracks in XL-Sound-Format met precies de juiste dosering van hippe sounds en ‘roots-sleutels’.

Deze stilistische koorddans-act lukt hem ook bij de volgende nummers, zoals het romantisch vertolkte “I Remember”, het niet minder gevoelvolle “God Gave Me A Girl” en  het enigszins melancholisch terugkijken op de zomer bij “Beers To The Summer”. Blues-en rockachtig wordt het bij “All The Same Friends”, R&B speelt de hoofdrol in “She’s Why” en in “18” een mix van pop en kracht. Voor de finale gaat Russell weer over op gevoelvolle en rustige muziek. “Over And Over” en “Drink To This” overtuigen als schitterende ballades en de laatste track “Just Like Your Mama” is net als het openingsnummer een akoestisch country-folk-nummer. Geen franjes, alleen gitaar, wat percussie en een stem, waarin Russel al zijn gevoelens legt.

Samengevat: zeven producers, waaronder Russell Dickerson en Dann Huff, hebben gewerkt aan dit album. De vele koks hebben de brij echter niet bedorven. Zijn derde gelijknamige album wijst  Russell uit als gerijpte singer/songwriter. Sterk optreden!

Tracklist:

1. Blame It On Being Young
2. Sorry
3. She Likes It (feat. Jake Scott)
4. I Still Believe
5. Big Wheels
6. I Remember
7. I Wonder
8. God Gave Me A Girl
9. All The Same Friends
10. Beers To The Summer
11. She’s Why
12. 18
13. Over And Over
14. Drink To This
15. Just Like Your Mama

Russell Dickerson: “ Russell Dickerson”

Label: Triple Tigers

Release datum: 4 november 2022
www.russelldickerson.com