Album recensie: Nickel Creek – “Celebrants”

Er gingen allang geruchten rond en door de bluegrass-, folk- en americana-gemeenschap werd ernaar uitgekeken: de come-back van Nickel Creek. Het wachten is beëindigd. Met “Celebrants” melden Chris Thile evenals Sarah en Sean Watkins zich en natuurlijk weer met tromgeroffel.

Misschien heeft dat zolang geduurd, omdat dit met een Grammy gedecoreerde trio bij de terugkeer iets heel bijzonders wilde bieden. Opnieuw, want het aan het begin van de jaren 2000 uitgekomen derde en gelijknamige album bracht een kleine revolutie teweeg in het akoestische genre. Na “Nickel Creek” waren bluegrass en folk niet meer dezelfde genres en zeker gold dit album als pionier van het nieuw geïnitieerde roots-genre genaamd “Americana”.

Omdat Thile en de Watkins broer en zus toen nauwelijks 20 jaar oud waren, bracht hun sound voor bluegrass-begrippen totaal nieuwe muziek. Ze waren ‘progressieve newgrassers’, de grensoverschrijders en daarmee de blauwdruk voor een nieuwe trend in de roots-muziek. Wie het dus voor een lange tijd heeft over hippe, jonge bluegrass bedoelt misschien niet meteen Nickel Creek , maar je komt aan dit sinds kindertijd bevriende trio niet voorbij.

Het spreekt voor hun hang naar experimenten en voor hun niet te stillen honger om wat nieuws uit te proberen en grenzen te verleggen, dat ze hun winstgevende “Nickel Creek” in 2014 na het uitkomen van “A Dotted Line” lang parkeerden. Men vermoedde, dat het ooit weer eens tevoorschijn wordt gehaald. Alleen wanneer kon niemand zeggen omdat ze het alle drie als solo-act niet alleen goed druk hadden, maar ook erg succesvol waren.

Zij allen en natuurlijk het mandoline-wonderkind Chris Thile. Hij speelde met de Punch Brothers, met jazz-pianist Brad Mehldau, de klassieke cellist Yo-Yo Ma en vele anderen uit diverse genres en inde daarvoor diverse Grammy’s. Maar ook Sarah en Sean Watkins lieten de laatste jaren steeds weer met geweldige opnames van zich horen. Bijv. Sarah’s side-project “I’m With Her” (met Aoife O’Donovan en Sarah Jarosz) dat tevens een Grammy ontving.

Nu werkt dit drietal dus weer samen. Wie de 18 tracks van “Celebrants” hoort, kan zich voorstellen hoelang het trio met de composities en opnames bezig moet zijn geweest. Want dit is geen conventionele bluegrass, folk, americana of hoe je het ook wilt noemen. Zeker, dat is het allemaal ook, maar nog veel meer. Het is niet nodig uit dit werk op zich staande tracks te halen. Allemaal zijn ze voorzien van uitgebreide arrangementen zoals je die in roots-muziek vermoedelijk nooit tevoren hebt gehoord. Muziek zonder rustpauze. Er gebeurt altijd wel iets en dat is vaak iets verrassends. Soms denk je Paul Simon tijdens zijn “Graceland”-fase te horen en bij de volgende toon gaat een mandoline-solo een heel andere kant uit.

Tot de uitstekende kwaliteiten van “Celebrants” behoren de wonderschoon gecomponeerde harmony-vocals. In het laaiend vuur uit breaks, solo’s, enorme ritmes en akoestische gitaar-salvo’s zorgen ze voor ontspanning en rust. De lezer bespeurt, dat je met deze virtuoos vertolkte muziek wat overbelast zou kunnen zijn en zo is het precies. Deze orgie aan tempo-en stemmingswisselingen eisen niet alleen de grootste aandacht, maar ook eerbetoon. Wie zich inlaat echter met dit roots-experiment, wordt beloond met vele geweldige muzikale momenten.

Met dit album hebben de leden van Nickel Creek dus weer grenzen verlegd en overwonnen. Deze muziek heeft vanzelfsprekend niet zoveel van doen met traditionele bluegrass. Nee, dit album is wellicht dan meer een bluegrass-opera. Een gezamenlijk kunstwerk, dat in de huidige opzet, als dat al een referentie nodig heeft, aan Queen’s “Bohemian Rhapsody” doet denken. Voor niet te weinig muziek-critici is dat sowieso een meesterwerk.

Samengevat: bij de comeback na een negenjarige cd-pauze plaatst Nickel Creek opnieuw normen in het roots-genre. “Celebrants” biedt muziek op het hoogste niveau, maar vraagt ook wel iets van de luisteraars.

Tracklist:

1. Celebrants
2. Strangers
3. Water Under The Bridge Pt. 1
4. The Meadow
5. Thinnest Wall
6. Going Out.
7. Holding Pattern
8. Where The Long Line Leads
9. Goddamned Saint
10. Stone’s Throw
11. Goddamned Saint (Reprise)
12. From The Beach
13. To The Airport
14. Despite The Weather
15. Hollywood Ending
16. New Blood
17. Water Under The Bridge Pt. 2
18. Failure Isn ‘t Forever