Willie Nelson is zelf allang een legende. Met zijn 85 jaar heeft hij 67 studio-albums uitgebracht, in meer dan 40 films meegespeeld, ontelbare prijzen gewonnen, boeken geschreven en met de outlaw-beweging quasi solo een eigen stijl opgericht. En dat deze man nog lang niet aan ophouden denkt toont de ongelooflijke energie die hij nog steeds bezit. Met “My Way” brengt de in Texas geboren zanger zijn tweede album dit jaar uit.
Het tribute-album “My Way” is hierbij opgedragen aan zijn goede vriend Frank Sinatra, die al in 1998 stierf. Tot Sinatra’s dood waren Willie en Frank niet alleen vrienden, maar ook bewonderaars van elkaars muziek. Frank Sinatra opende bijv. in 1980 Willie Nelson’s show “Golden Nugget” in Las Vegas.
Met “Last Man Standing” bracht Willie in het begin van dit jaar zijn eigen nieuwe album uit. Daarom bleef er blijkbaar genoeg tijd over het tribute-album “My Way” voor zijn vriend Frank Sinatra op te nemen. Hier blijft Nelson dicht bij de originele versies, maar geeft alle songs ook een eigen sound mee.
Frank’s klassieker en naamgever van dit album laat Willie bijvoorbeeld met een mondharmonica begeleiden. Nogmaals, dit geeft het lied een heel eigen sound. De rest blijft dicht bij het origineel. Met veel strijkers, die eenzelfde toon aanslaan, zoals je die kent van Sinatra. Dat functioneert schitterend en verduidelijkt het ontzag en respect, dat Nelson heeft voor Sinatra’s muzikaal talent.
Nadat Willie twee jaar terug al een tribute-cd voor zijn vriend Ray Price opnam en sindsdien nog meewerkte aan talrijke andere tribute-albums kun je je afvragen wat er achter deze producties zit. Geniet hij van deze herinneringen en wil hij die delen met zijn luisteraars of is dit een soort afsluiting van zijn carrière? Hoe het ook zij, als alles zo goed klinkt als op dit album, kan de country music-star nog veel meer albums uitbrengen!
Zeker moet vermeld worden, dat “My Way” geen country music-album is. Hooguit is country music aanwezig op de achtergrond. Op de voorgrond staat Frank Sinatra’s stijl. Dat betekent: veel big band, veel swing en blues. Sporadisch wordt de klassieke pedal steel ingezet, zoals bij “Blue Moon”. Vele luisteraars zouden hiervan misschien wat meer hebben willen horen.
Door de gelijkheid met de originelen roept dit album echter schitterende herinneringen op aan de goede oude tijd. Een tijd, waarin swing uit iedere radio klonk en deze muziek het hoogtepunt van succes was. Of het nu “Fly Me To The Moon”, “Summer Wind”, “I’ll Be Around” of zelfs “My Way” betreft: dergelijke songs worden met zoveel overgave en liefde tot Frank Sinatra vertolkt, dat je Willie Nelson gewoon daarvoor moet respecteren.
Voor het nummer “What Is This Thing Called Love” deed Nelson zelfs een beroep op Grammy-winnares Norah Jones, waarmee hij ook al samenwerkte bij het tribute-album voor Ray Charles. Samen vormen zij een passioneel duo, waardoor de song geenszins onderdoet voor het origineel. Wie een indruk wil hebben van “My Way” zou het als single uitgebrachte “Summer Wind” moeten beluisteren. Hier wordt erg duidelijk aangegeven in welke richting dit nieuwe album gaat.
Samengevat: met “My Way” brengt Willie Nelson een fantastisch eerbetoon aan zijn oude vriend Frank Sinatra. Zonder meer een aanbeveling.
Tracklist:
1. Fly Me To The Moon
2. Summer Wind
3. One For My Baby (And One More For The Road)
4. A Foggy Day
5. It Was A Very Good Year
6. Blue Moon
7. I’ll Be Around
8. Night And Day
9. What Is This Thing Called Love (with Norah Jones)
10. “Young At Heart
11. My Way
Willie Nelson: “My Way”
Label : Legacy
Release datum: 14 september 2018
