Wat slechts zelden bij een album voorkomt is dat je meteen in een stroom van gevoelens wordt getrokken. Dit bij spaarzaam gebruik van instrumenten en wat ingehouden zang. Patty Griffin kent de magie van reductie, die de luisteraars van de eerste tot de laatste noot direct fascineert en weerloos overlevert aan de meest verschillende hevige emoties.

De middden-vijftigster uit de staat Maine heeft in haar eigen counry-bolwerk Austin, Texas haar actuele naar haarzelf genoemde en inmiddels tiende studio-album opgenomen. Het resultaat is niet een echt country-werk. Folk is te horen, americana, pop en rock. Western-klanken, als die er al zijn, zijn alleen verscholen te horen, of om die vergelijking te maken: Joni Mitchell schemert wat door, Melissa Etheridge, soms zelfs Amy Whinehouse. Nauwelijks nog, zoals op eerdere albums, de charme van een Emmylou Harris of Dolly Parton.

Een situatie, die dit album een geheel eigen, in  toegevoegde mate, een ruw charme doet uitstralen. Dreigend, nukkig, voor een eeuwigheid gecreëerd en waarvan niemand weet, hoe dat er uiteindelijk uit gaat zien. Patty is een soort vrouwelijke uitgave van de grote meester Johnny Cash, met dezelfde grimmigheid (positief bedoeld) en onverzettelijkheid (ook positief bedoeld) aangestuurd.

Onafhankelijk van dit bijna stoïcijnse gedoe, gaat het bij de Grammy-winnares van 2015 van binnen emotioneel nogal tekeer. Geen wonder, ze moest leren leven in de laatste jaren met borstkanker, die volgens haarzelf en begrijpelijk  “extreem zwaar was om het te redden”. Maar Patty is tevens van origine een harde vechtster. Daardoor overwon ze dit euvel, wat niet betekent, dat ze het uit haar gedachten heeft verdrongen.

Dit onheil loopt als een rode draad door de 13 nummers van “Patty Griffin”, maar het heeft geen wurgende uitwerking op buitenstaanders. In plaats daarvan duikt die in een momentopname van een ambitieus bestaan. Een persoon, die zeker weleens met haar noodlot strijdt, maar zichzelf steeds uit het moeras van droefheid trekt.

Dit meesterlijke stuk is door Patty zelf opgenomen samen met haar creatieve partner sinds lange tijd Graig Ross. Daarbij voegden zich gitarist David Pulkingham, drummer en percussionist Conrad Choucroun, celliste Lindsey Verroll en pianist Stephen Barber. Niet te vergeten haar oude maatje en tot voor kort haar levensgezel Robert Plant, waarmee ze in de afgelopen jaren heeft samengewerkt. Hij verzorgde de backing-vocals bij “What Now” en “Coins”. Het schijnt, dat het voormalig liefdespaar elkaar tenminste bij het creatieve aspect weer heeft gevonden.

Samengevat: “Patty Griffin” is een ‘kei’ van een album. Het gaat er hier tijdloos aan toe, spartaans en elke trend bevattend. Juist daarom een werk voor de eeuwigheid.

N.B. Patty Griffin treedt op in Nederland:

• 17 mei 2019 in Rotterdam, LantarenVenster.
• 18 mei 2019 in Amsterdam, Het Zonnehuis.

Tracklist:

1. Mama’s Worried
2. River
3. Where I Come From
4. Hourglass
5. Had A Good Reason
6. Bluebeard
7. What Now
8. Luminous Places
9. Coins
10. Boys From Tralee
11. The Wheel
12. What I Remember
13. Just The Same

Patty Griffin : “Patty Griffin”
Label : PGM / Thirty Tigers
Release datum: 8 maart 2019
www.pattygriffin.com