Het is haast ongelooflijk dat de man, voor wie het begrip “legende” eigenlijk allang een onderwaardering is, bij ieder nieuw album dat hij uitbrengt aan de hoogste kwaliteitseisen voldoet. Dat geldt vanzelfsprekend ook voor album nummer 70!! “First Rose Of Spring”.
Zoals de laatste jaren gebruikelijk is, vertrouwt Willie Hugh Nelson, zoals de country-veteraan voluit heet, ook bij dit werk op een ingespeeld team. Een team rondom producent, gitarist en songwriter-maatje Buddy Cannon en muzikanten als bassist Kevin “Swine” Grantt, drummer Chad Cromwell en de virtuoos op mondharmonica Mickey Raphael. Dat daarbij alleen traditionele eersteklas country kan ontstaan, spreekt voor zich.
Maar Willie Nelson zou niet de grootmeester van dit genre zijn, als hij niet bijzondere aandacht zou schenken aan zijn songkeuze. Alleen maar even een dozijn nieuwe songs schrijven? Niet bij hem. Hier zou het voor de vermoedelijk meest creatieve van alle zingende mannen uit het westen alleen een middelmatige vingeroefening zijn. Maar het gaat bij hem om meer. Hij heeft altijd een plan, een aanleiding. Dat maken ook de elf tracks op dit album duidelijk: hij vertolkt songs van andere schrijvers en eigen composities uit verschillende decennia en tijdperken: oldies uit de fifties en sixties, nummers uit de ’70-er en ’80-er jaren en, zowat de helft is actueel. Verbazingwekkend klinkt dit album toch als ‘gegoten’. Ook dat krijgt slechts Willie Nelson voor elkaar.
Voor het openingsnummer van dit song-boeket zorgt de titeltrack “First Rose Of Spring”, dat drie jaar geleden werd geschreven door Randy Houser, Allen Shamblin en Mark Beeson. Randy Houser heeft de track nooit uitgebracht en dat kun je wel begrijpen als je Nelson deze zowel romantische als droevige song hoort zingen (“The First time he saw her, he knew everything had changed” zijn de eerste twee zinnen). Het is een echte, typische Willie Nelson-song en daarmee eigenlijk te subtiel voor de bromstem van Randy Houser. Net zo romantisch, maar met iets meer druk gaat het verder met de nieuwe Nelson/Cannon-compositie “Blue Star”. Een schitterende song met geweldige harmonieën en een refrein, dat je ergens bekend voorkomt, maar je vooral niet zo snel uit je hoofd krijgt. Als hoogtepunt van dit poëtische en zeker niet kitscherige liefdeslied geeft Willie een solo weg op zijn grote (gitaar)liefde Trigger.
Het navolgende “I’ll Break Out Again Tonight”, geschreven door zanger “Whitey” Shafer en Doodle Owens heeft exact 50 jaar langer de noten op papier staan, hetgeen je geen moment merkt. Sowieso geldt: in Willie’s muzikale creaties hebben banale zaken als mode en zelfs richtingen in stijl geen plaats. Daarom klinkt een song uit 1969 in zijn uitvoering actueel en tegelijkertijd retro, evenals zijn nieuwe composities: zoals een tijdloze country-song alleen maar kan klinken.
Dat geldt ook voor de leeftijd en verbazingwekkend subtiele compositie van Toby Keith’s “Don’t Let The Old Man In”, voor “de country-swingsong “Just Bummin’ Around” uit 1953 en zelfs voor de heerlijke country-ballade “Our Song”, een nieuwe compositie van country-hipster Chris Stapleton. Beter dan Willie Nelson zou ook Stapleton deze van slimme alsook aangrijpende akkoorden voorziene song niet interpreteren.
Dat Willie voor dit album ook de bewogen Billy Joe Shaver-track “We Are The Cowboys” heeft uitgezocht, is zeker geen toeval. Integendeel: de song is uiteindelijk een statement voor tolerantie en tegen discriminatie en daarmee tegen de politiek van US-president Trump. “Cowboys are average American people”, luidt het in het derde vers, “Texicans, Mexicans, black men and jews”. Duidelijker kun je een aankondiging niet maken, die hopelijk ook diegenen horen, die dit moeten horen.
Tegen het einde van de CD geven Nelson & Cannon opnieuw een staaltje weg van hun hoge songwriting-kunde. De beschouwingen op de achtergrond van de liefde hebben ze bij “Love Just Laughed” in een complex arrangement verpakt in een typische Neil Young-sound.
Voor het slot zorgt een echte exotische song: “Yesterday When I Was Young (Hier Encore)”. Dit nummer is in het midden van de ’60-er jaren door de franse chansonnier Charles Aznavour (met Herbert Kretzmer) met veel gevoel en vakmanschap gecomponeerd. Dat hij daarmee een evergreen heeft gecreëerd, bewijst nu ook Nelson met deze wonderschone interpretatie.
Samengevat: Willie Nelson, de counrty-veteraan, toont zich bij zijn zeventigste studio-album “First Rose Of Spring” in absolute topvorm.
Tracklist:
1. First Rose Of Spring
2. Blue Star
3. I’ll Break Out Again Tonight
4. Don’t Let the Old Man In
5. Just Bummin’ Around
6. Our Song
7. We Are The Cowboys
8. Stealing Home
9. I’m the Only Hell My Mama Ever Raised
10. Love Just Laughed
11. Yesterday When I Was Young (Hier Encore)
Willie Nelson: “First Rose Of Spring”
Label: Legacy (Sony)
Release datum: 3 juli 2020
