Toen de zogenaamde new country-beweging eind van de ’80-er/begin ’90-er jaren de country music bereikte, was Travis Tritt één van de uitstekende vertegenwoordigers daarvan. In 1989 had hij met “Country Club” zijn eerste top 10-hit en vanaf toen zette het succes in de daaropvolgende jaren door. Ieder album van Tritt was een succes; zijn duet “The Whiskey Ain’t Workin’” met Marty Stuart werd in 1992 zowel met een Grammy alsook met de CMA-award als vocale gebeurtenis van het jaar onderscheiden. Zijn tot op heden laatste nr. 1- hit had Tritt in het jaar 2000 met “Best Of Intentions”. Na zijn laatste album “The Storm” werd het toen wat stil rond de zanger.

Travis Tritt staat al meer dan 25 jaar voor country music, hoewel hij zich de laatste jaren op de achtergrond hield en geen albums heeft uitgebracht. Ook, hoewel hij optisch al vanaf zijn huwelijk nooit in het cliché van de klassieke country-stars heeft gepast. Tritt zelf lacht heden ten dage nog over de een of andere gebeurtenis, waar hij zich als langharige tegen ‘keurige’ jongens als Garth Brooks, Alan Jackson of Clint Black moest bewijzen. Maar zijn muziek stond eigenlijk in schril contrast met het uiterlijke beeld van de rocker, want juist zijn balladen en achtergrondteksten overtuigden. Zo komt Travis Tritt niet met een daverende podiumshow, maar met een bescheiden eigen solo-programma terug, dat niettemin een enorme kracht uitstraalt.

“A Man And His Guitar – Live From The Franklin Theatre” werd al in 2013, zoals de naam aangeeft, opgenomen in het historische theater in Franklin, Tennessee en is ook als DVD te verkrijgen. Een gereduceerde setting met niets anders dan de artiest op een barkruk, gitaar in zijn handen en een publiek, dat luistert naar zijn stem. Gezegend zijn degenen, die hierbij aanwezig mochten zijn, meezongen, lachten en zeker ook hebben gehuild. Voor alle anderen, die Travis Tritt door de jaren heen trouw zijn gebleven, werd dit album geproduceerd en het zal ze enthousiast maken.

Een Best Of-album kent altijd het probleem, dat er iemand bezwaar maakt, omdat nu net zijn of haar song er niet op staat. Voor Tritt zijn het in dit geval gewoon “zijn” songs, die hem het meest na aan zijn hart liggen en artiesten waar tegenover hij zijn bewondering tot uitdrukking wil brengen. Zoals zo vaak mogen daarbij de oude meesters Waylon Jennings (“Are You Sure Hank Done It This Way”), Bobby Bare (“500 Miles Away From Home”), Hank Williams (“The Pressure Is On”) en Johnny Cash niet ontbreken, waarbij hij diens “I Walk The Line” niet in de 385.000ste boom-chicka-boom versie brengt, maar dit als  zijn schitterende eigen Tritt-ballade vertolkt. Laat de een of andere nationale artiest, die dit hoort, zijn gedachten daar maar eens over laten gaan.

Natuurlijk betrekt Travis Tritt eersteklas gasten erbij. Met zijn vroegere partner Marty Stuart vertelt hij verhalen, zoals hoe zijn moeder ooit George Jones getroffen heeft. Beiden laten het publiek een aandeel hebben in hun lol op het podium en kondigen tenslotte een gezamenlijk album aan, dat binnenkort zal verschijnen. Het instrumentale nummer “Pickin’ At It” is alvast een voorproefje. Op dit album staat natuurlijk ook hun grote hit “Whiskey Ain’t Workin’”.

Een andere megaster en duet-partner is Willie Nelson, waarmee Tritt de wereldhit “Mama’s Don’t Let Your Babies Grow Up To Be Cowboys” zingt, dat Ed Bruce in 1976 schreef. Willie Nelson heeft het in 1978 met Waylon Jennings opgenomen.

Heel aardig is het verhaal van Travis Tritt en James Otto. Dit tweetal leerde elkaar enige jaren teug kennen bij een tv-sow. Hierin moest James Otto als toen nog jonge, onbekende zanger één van zijn voorbeelden noemen in de country music en mocht die ook leren kennen. Hij koos toen voor Travis Tritt en sindsdien zijn de twee bevriend met elkaar. De song van hun keuze voor de opname van dit live-album was “Lord Have Mercy On The Working Man”. Een schitterende versie met deze beide stemmen.

Spontaan applaus klinkt bij de eerste klanken van elke song, die men kent van Travis Tritt. Voor een deel zelf geschreven, uit het hart. “Where Corn Don’t Grow”, over de wijze woorden van een vader tegen zijn zoon of  “I’m Gonna Be Somebody”, het verhaal van een jongeman, die ervan droomt een grootheid in de muziekwereld te worden. In tijden van mobieltjes niet voor te stellen, maar in 1991 was het nog realiteit om munten in een telefoon te werpen. In de USA had je een kwart dollar nodig (a quarter) om een kort gesprek te voeren. Daaruit vloeide de legendarische song voort “Here’s A Quarter (Call Someone Who Cares)”, dat hij een vrouw aanbiedt, om iemand op te bellen, die het interesseert wat ze te vertellen heeft. Hem in ieder geval niet, nadat ze hem bedrogen heeft. Als Tritt dit nummer tijdens een concert vertolkte, gooiden de mensen uit het publiek vaak munten het podium op.

Een ander stuk tekst, dat in Amerika maar ook iedere country-fan bij ons zal kennen, is “I got rice cookin’ in the microwave, got a three day beard I don’t plan to shave…”. “ It’s A Great Day To Be Alive” verkreeg in het jaar 2000 niet alleen de CMA award als “single van het jaar”, maar werd een hymne voor de gewone man, een song, die je bewust maakt dankbaar te zijn voor de simpele dingen, die elke dag gebeuren. Ondanks zijn successen en onderscheidingen is men Travis Tritt grotendeels erkentelijk voor zijn nederigheid. Hij slaagt erin eerlijkheid en dat wat erop lijkt te koppelen. Zo ook bij zijn eerste hit “Country Club”, waarmee vanzelfsprekend iedereen in het Franklin Theatre het mee eens is, of in “Best Of Intentions”, waarvan de impact in 2000 door een dramatische video tot uiting kwam, toen Travis Tritt in de gevangenis zat. Maar ook 16 jaar later ontroert hij puur en eenvoudig nog steeds.

Boven het geheel steekt echter een lied uit: het wel pijnlijkste en tegelijkertijd meest schitterende “Anymore”. Het onderkennen van wat je hebt verloren en de innerlijke strijd om datgene, dat je weer zou willen hebben. Er ligt een kwart eeuw tussen de oorspronkelijke versie en de opname van nu. Niets, maar dan ook helemaal niets is er aan schoonheid verloren, Travis Tritt heeft niets aan uitdrukkingskracht ingeboet.

Samengevat: dat Travis Tritt tot de beste artiesten van zijn tijd behoorde, staat als een paal boven water. Nu heeft hij na lange tijd ook met “A Man And His Guitar – Live From The Franklin Theatre” het misschien wel beste album van dit jaar uitgebracht.

Tracklist:

Disk 1

1. It’s All About the Money
2. Where Corn Don’t Grow
3. The Pressure Is On
4. I’m Gonna Be Somebody
5. Lord Have Mercy On The Working Man
6. Country Club
7. Country Ain’t Country
8. 500 Miles Away From Home
9. Here’s A Quarter
10. Best Of Intentions
11. Drift Off To Dream
12. Help Me Hold On

Disk 2

1. Whiskey Ain’t Workin’
2. Pickin’ At It
3. Come And Go Blues
4. Anymore
5. I Walk The Line
6. Are You Sure Hank Done It This Way
7. A Long Time Ago
8. Mama’s Don’t Let Your Babies Grow Up To Be Cowboys
9. Lone Wolf
10. It’s A Great Day To Be Alive
11. T-R-O-U-B-L-E
12. Modern Day Bonnie And Clyde

Travis Tritt: “A Man And His Guitar – Live From The Franklin Theatre”

Label         : Post Oak

Release datum: 18 november 2016

www.travistritt.com

Tagged Album recensie, releases