The king is back! Natuurlijk wordt hier niet mee bedoeld, dat Elvis uit zijn graf in Memphis is opgestaan. Het gaat hier om de king of country, om Garth Brooks en zijn nieuwe album “FUN”. Hij maakt daarmee duidelijk, dat hij altijd nog een klasse apart is.
De jongeren onder ons zullen met de naam Garth Brooks mogelijk niet veel kunnen. Garth wie? Ter herinnering: de gewichtige zanger en entertainer uit Oklahoma was het, die aan het eind van de jaren ’80 de country muziek weer sociaal aanvaardbaar heeft gemaakt. Hij heeft de Nashville-sound uit de isolatie gehaald, opgepept met pop- en rockinvloeden en die daarmee ook voor een jong publiek uit de grote stad aantrekkelijk gemaakt. Voor Garth Brooks stond country niet bijzonder voor redneck-bekrompenheid en een conservatief wereldbeeld, voor een met clichés beladen genre, waarvoor min of meer alleen maar oudere heren in vrachtwagens enthousiast konden worden.
Dat is anno 2020 natuurlijk grondig veranderd. Country is vandaag de dag misschien zelfs qua stijl het meest toegankelijk en muzikaal in de wereld van de populaire muziek. En dat niet alleen door Garth Brooks, maar wel voor een groot gedeelte. Om zijn plaats- waarde in de muziekgeschiedenis te kunnen bepalen: ten tijde van zijn huwelijk in de ’90-er jaren verkocht Garth meer albums dan Michael Jackson en Madonna. Hij was inderdaad: the king. En voor veel van zijn fans is hij tot aan de dag van nu de king van de country.
Vooral live is de veelvoudig CMA entertainer of the year-winnaar een event. Hij verstaat het als geen ander, een mensenmassa in een arena op te zwepen, omdat hij van de ene kant een showman is en omdat hij ondanks ca. 200 miljoen verkochte albums met beide benen op de grond kon blijven staan. Goede karaktereigenschappen, die zijn muziek steeds ten goede kwamen en nog steeds komen, zoals hij nu met “FUN” bewijst.
“FUN”. Fun? Uitgerekend nu, waar een virus wereldwijd woekert, waar mensen met hun gezondheid tobben of in quarantaine zitten, waar velen economisch worden geruïneerd en waar het niet eens meer mogelijk is met vrienden een biertje te gaan drinken. Waar blijft dan in godsnaam het plezier? “Dat had ik het hele seizoen” zei Garth onlangs tegen een amerikaanse tv-zender. “Ik ging de studio in, speelde met mijn band deze muziek en alles was op de een of andere manier goed. We hadden bij de opnamen ontzettend veel plezier”. Over “FUN” zegt hij vervolgens, dat het tot nu toe zijn album is waarmee hij het meeste plezier beleeft en dat het precies op het juiste moment uitkomt: “Ondanks alles mogen we het lachen en de levensvreugde niet verleren”. En gelijk heeft hij…
Toch is “FUN” geen album, dat dijenkletsers en party-songs aaneen rijgt. Helemaal niet. Van de ene kant zou zo’n unieke sfeer niet met 14 songs op een album kunnen en van de andere kant was Brooks altijd al een zanger, die ook misstanden aan de kaak stelde en de vinger op de wond legde. Gestroomlijnde aanpassing was in ieder geval nooit datgene van de man, die bedrijfskunde studeerde, uit Tulsa, Oklahoma. Daarom staat er op dit album een track, die “Where The Cross Don’t Burn” heet, duidelijk stelling neemt tegenover de ku-klux-klan . Voor zijn geweldig klinkende bijdrage tot de “Black Lives Matter” beweging heeft Garth Brooks niemand minder dan Charley Pride, de eerste afro-amerikaanse country-star de studio in gehaald. Een duet, dat tekenend is en hoop geeft.
Met “The Road I’m On” slaagt hij in een bijna perfecte opmaat: een sfeervol, perfect geoliede country-rocker met melodieën, die doen denken aan de vroege jaren ’90 en laten dromen van vrijheid en highways. Hier kun je ongetwijfeld het door Garth aangegeven sessie-plezier horen bij iedere noot. Dat gaat nog meer op voor “All Day Long” geschreven door Garth Brooks, Mitch Rossell en Bryan Kennedy. Ook al gaat het bij de song om bier, dansen, muziek en (als het moet) een vechtpartijtje, is dit nummer geen typische party-song. De song stijgt hier bovenuit. Het gaat om het leven zelf, om de waarde van het bestaan en de geneugten, die moeder aarde heeft te bieden. “Could do this night life all day long” zingt hij en laat je daarmee dromen van een normaal leven zonder corona in de toekomst.
Van hetzelfde laken een pak is “Dive Bar”. Als duet-partner heeft hij met Blake Shelton eenzelfde erkende party-coryfee aan zijn zijde. Resultaat: een even kostelijke als charmante party-kraker. Fun? Hallo zeg! Maar dit album biedt, zoals al aangehaald, ook andere nuances en momenten om na te denken. “Stronger Than Me” is er zo een. De country-ballade hoort ongetwijfeld tot de mooiste songs uit het repertoire van Garth van de laatste tien, vijftien jaar. Een absolute voltreffer!
Dat kun je ook zeggen over de diepgaande lovesong “The Courage Of Love”. In deze akoestische, zeer traditioneel vertolkte outfit komt Garth Brooks vocaal tot absolute topvorm. Aan wie hij bij de song moet denken is natuurlijk geen geheim: het is zijn echtgenote, de country-star Trisha Yearwood.
Samengevat: hij was de king van de country en heeft nog altijd aanspraak op de troon: Garth Brooks laat met zijn twaalfde studio-album “FUN” zien, wat moderne country-muziek allemaal betekenen kan.
Tracklist:
1. The Road I’m On
2. That’s What Cowboys Do
3. All Day Long
4. Shallow (with Trisha Yearwood)
5. Dive Bar (with Blake Shelton)
6. Amen
7. The Courage Of Love
8. I Can Be Me With You
9. Message In A Bottle
10. Stronger Than Me
11. (A Hard Way To Make An) Easy Livin’
12. Where The Cross Don’t Burn (feat. Charley Pride)
13. Party Gras (The Mardi Gras Song)
14. (Sometimes You’ve Got To Die To) Live Again
Garth Brooks : “FUN”
Label: Pearl
Release datum: 20 november 2020
