“The Sonic Ranch” laat Midland van vroeger zien. Op een tijdstip, dat de band nog helemaal niet officieel was opgericht. Des te meer onthullend zijn deze twaalf tracks en de begeleidende video.
Midland. Nauwelijks een groep heeft in de laatste vijf, zes jaar in Nashville zoveel gespreksstof opgeleverd als de uit zanger Mark Wystrach, bassist Cameron Duddy en songwriter/gitarist Jess Carson bestaande band. Hun outfits, hun producties, maar ook hun af en toe hun overdreven klinkende retro-sound hebben de band in de krantenkoppen en de Charts gebracht, incl. twee Grammy-nominaties.
Argwanende tijdgenoten hebben in de band echter ook altijd iets gezien, dat om reacties vraagt: door een music-row-manager vorm gegeven en slim op de markt gebracht? Precies met deze verdenking rekent dit album (misschien zelfs nog meer) met de begeleidende video af. Wie de 45 minuten durende film bekijkt, komt zo het een en ander over het karakter van de band te weten. En ook, dat geen enkel verstandig nadenkend iemand deze drie totaal verschillende types onder een (cowboy) hoed zou plaatsen. Nooit ofte nimmer!
Je komt in de film ook te weten, hoe het intern in een band verloopt. Hoe moeilijk groepssamenwerking kan zijn en met welke problemen en ego’s je als bandlid te maken hebt. Duddy denkt, dat je het als solo-artiest veel makkelijker hebt. Hij geeft toe, dat de drie langjarige vrienden uiteindelijk altijd weer meningsverschillen hadden. Maar: “Het was niet zo, dat we kort bij een uiteengaan stonden”, laat hij weten, “maar wie weet wat er gebeurd zou zijn, als we nu niet de tijd gehad zouden hebben om weer tot overeenstemming te komen en vrienden te worden”.
De songs van “The Sonic Ranch” ontstonden in 2014. Dus twee jaar voordat Scott Borchetta (tevens de uitvoerende producent van de film) de groep bij Big Machine contracteerde. In 2013 hebben de drie elkaar leren kennen op het bruiloftsfeest van Duddy in Wyoming. Ze hebben, volgens zeggen, samen gemusiceerd en besloten zich een poosje in een studio te begeven om te zien of de vonk zou overspringen. Deze studio was The Sonic Ranch in Tornillo, Texas. Duddy, een succesvolle filmer, ging mee en wilde de sessies met zijn camera begeleiden. Maar het verliep anders: “Na een uur had ik een bas(gitaar) en nauwelijks nog een camera in mijn handen”. Dit was de geboorte van Midland.
De sessies werden geleid door David Garza (Fiona Apple). Hij liet de songs van het drietal (plus enkele studio-muzikanten) onveranderd en voorzag die van minimale arrangementen. Menig nummer zou in deze magere klankuitrusting aan charme inboeten, maar dat gebeurt niet bij Midland. Misschien zelfs wel het tegenovergestelde. In deze, als demo bedoelde opnames, toont het hippe drietal, dat er in hen echte country-vertolkers steken. Alle twaalf songs van dit album stralen daarom ook dit moeilijk te omschrijven gevoel van uitgestrektheid en vrijheid uit en werken erg melodieus. Muziek dus, die je alleen maar in zo’n omgeving ervaart.
Slechts één song uit deze vroege periode van Midland heeft het uiteindelijk gered om op een van hun beide succesvolle albums te komen: het openingsnummer “Fourteen Gears”. In de nu uitgebrachte “Adobe House Version” klinkt de door Wystrach gezongen track als country-folk in de beste tijd van de Eagles: bijna alleen akoestische instrumenten, pedal-steel, contrabas en een vrouwelijke stem plaatst accenten. Kortom: hitgevoelige roots-muziek. Of de met drums en veredelde ” Fourteen Gears” van het in 2019 verschenen album ”Let It Roll” beter is, is een kwestie van smaak. Beide versies hebben in ieder geval hun bekoring en bestaansrecht.
Deze vergelijking laat zien, hoezeer een song kan groeien. Hoe dezelfde harmonieën, akkoorden en teksten in een verschillende bewerking een andere sfeer krijgen. Deze manier van song-evolutie kun je ook bij “Champagne For The Pain” bewonderen: in de video brengt Wystrach zijn compositie helemaal alleen met slechts een akoestische gitaar. Meer heeft dit ook niet nodig. Tenminste niet, als een zanger met de kwaliteit van Mark Wystrach bezig is. In “The Sonic Ranch”-versie wordt de track met pedal-steel, piano, een paar gitaren-overdubs en steel-drums nu als traditionele Tex-Mex-country-song vertolkt. Maar zo of zo, de song brengt wel sfeer.
Voor meer hoogtepunten op dit album zorgen de schitterende akoestische ballade “Fool’s Luck”, het met “peaceful easy feeling” vertolkte “Whiskey”, de vintage-hillbilly-ballade “She’s A Cowgirl” en het in vlot Texas-swing uitgevoerde “Texas Is The Last Stop”. Voordat de cd met het schitterende “This Town” wegebt, mag Jess Carson eens de vocals voor zijn rekening nemen. Hij doet dat goed, is zeker een overtuigende zanger, maar heeft niet de diepte en charisma van Wystrach. Al je het zo bekijkt, past Midland ergens perfect samen.
Samengevat: niet opgesierd, maar authentiek en liefdevol: “The Sonic Ranch” toont in twaalf tracks de eerste stapjes van Midland als band. Dit album bewijst, hoezeer dit country-drietal met de roots van dit genre is verbonden.
Tracklist:
1. Fourteen Gears (Adobe House Version)
2. Cowgirl Blues (Mark Wystrach Vocal)
3. Worn Out Boots
4. Champagne For The Pain
5. Will This Life Be As Grand
6. Fool’s Luck
7. Whiskey
8. She’s A Cowgirl
9. Runnin’ Wild
10. Texas Is The Last Stop
11. Cowgirl Blues (Jess Carson Vocal)
12. This Town
Midland : “The Sonic Ranch”
Label: Big Machine (Universal)
Release datum: 19 maart 2021
