Oké, af en toe was er wel een levensteken van de country-held van de ’90-er jaren, maar dat was maar zelden. In 2007 bracht hij het album “The Storm” uit met deels blues- achtige en deels popsong-ballades. Zes jaar later bracht hij dat album opnieuw uit, maar deze keer onder de naam “The Calm After”. En in 2016 schonk hij aandacht aan zijn aanhangers middels de opnames van : “A Man And His Guitar, Live From The Franklin Theatre”, waar hij zijn grootste hits en cover-versies ten gehore bracht. Alles goed en wel, maar niet genoeg voor zijn fans.
Die verlangden naar de terugkeer van de zanger met de rauwe stem, die in de ’90-er jaren zo zong, dat hij het predicaat “Bruce Springsteen van de country-music” droeg. Vermoedelijk echter hebben ze zich ook de vraag gesteld, hoe de comeback van hun idool zou zijn. Zou Travis zich meer op zijn nr. 1 passie, de traditionele country concentreren of zou de southern-rocker helemaal in de stijl van zijn 2e passie, Lynyrd Skynyrd of Molly Hatchet, overgaan? Misschien staat dit album echter ook onder de twaalf maten van het blues-gesternte (zijn 3e passie)? Of hij produceert bluegrass of gospels (de passies 4 en 5)? Verbazingwekkend is het hoe de 58-jarige uit Marietta, Georgia, aan al deze verschillende genres evenveel aandacht schenkt en wat voor hem deze alleen maar artistiek pijnlijke keus kan betekenen.
“Nee, nee”, zei hij onlangs bij een TV-zender in Georgia, “ ik heb op dit album gewoon alles samengebracht. Het is een Travis Tritt-album en daarbij horen al deze invloeden”. In dit interview bekende Tritt bovendien, dat hij de focus de laatste jaren meer op het toeren gelegd zou hebben en dat zijn manager op zijn gemoed heeft ingepraat: “Hij heeft gezegd, dat ik niemand meer iets hoef te bewijzen, maar dat ik met een nieuw album op de eerste plaats nieuwe fans erbij zou kunnen krijgen en dat de oudere fans allang wat nieuws zouden wensen. Dat heeft me tot nadenken gezet”.
Een gedachte-proces, dat hem tenslotte naar de meest hippe producent van de Music Row leidde. Tot Dave Cobb. De man, die Chris Stapleton een top-star heeft gemaakt, lijkt op het eerste gezicht niet echt bij het imago van de country-en blues-rocker te passen. Per slot van rekening wordt de Dave-Cobb-Sound, meer gemarkeerd door transparante roots-klanken. Van de andere kant: precies dat is de charme van deze samenwerking. Maar ja, hoe verkeerd kun je het hebben! Al bij de opmaat “Stand Your Ground” weerlegt Travis met zijn producent alle speculaties. Akoestisch moeten het roots-klanken zijn.
De 3 minuten en 42 seconden durende song, die Tritt samen met Wayne B. Durett III en Channing Wilson schreef, gaat van start als een formule 1-racewagen: harde, krachtige southern-rock met een briljante gitaar-solo, gospel-koor en een opzwepende beat. Sterke prestatie! Zoals Tritt echter in het interview zei, geeft deze sound maar een gedeelte weer van zijn artistieke persoonlijkheid, Een volgende kun je al bewonderen in de daaraanvolgende door Tritt samen met Brent Cobb en Adam Hood geschreven titeltrack. Hier toont de zanger met zijn flinke postuur, dat hij ook in country-balladen een vaste grootheid is. Een erg traditionele song met pedal steel, akoestische gitaren en een voor sfeer zorgend koor.
Zo afwisselend gaat het verder. Met “Ghost Town Nation” gaan de potentiemeters weer voluit om de met testosteron geladen country-en southern-rock te vertolken. Hij maakt tevens duidelijk, dat hij in dit vak nog altijd de misschien wel sterkste stem heeft. Na zoveel power heeft niet alleen de zanger, maar ook de luisteraar behoefte aan rust. Wat rustigere klanken als de kostelijke retro-country-song “Smoke In A Bar” en de eveneens van roots-klanken voorziene verfraaide ballade “Leave This World”. In deze laatst aangehaalde track, die Travis meesterlijk samen met Ashley Monroe heeft geschreven, doet hij in zijn ongeremde melancholie sterk denken aan een diepbedroefde George Jones. Meer emoties kun je nauwelijks oproepen! Een highlight van dit album!
Na deze adempauze is de man weer klaar voor wat vlotters, voor het snelle country-rocknummer “They Don’t Make Em’ Like That No More”. Een sterke song, maar nog veel sterker pakt de volgende song uit: de gortdroge gezamenlijk met Adam Hood geschreven ballade “Better Off Dead”. Hier doet Travis denken aan Waylon Jennings in diens beste tijd. Met het sombere southern-rocknummer “Southern Man” en de niet erg spectaculair maar eerlijke retro-countrysong “Ain’t Who I Was” pakt Tritt’s comeback geweldig uit.
Samengevat: Dave Cobb was voor de comeback van Travis Tritt de juiste man: –“Set In Stone” toont de ster uit de ’90-er jaren van verschillende muzikale kanten en steeds in topvorm!
Tracklist:
1. Stand Your Ground
2. Set In Stone
3. Ghost Town Nation
4. Smoke In A Bar
5. Leave This World
6. They Don’t Make Em’ Like That No More
7. Better Off Dead
8. Southern Man
9. Open Line
10. Ain’t Who I Was
11. Way Down in Georgia
Travis Tritt : “Set In Stone”
Label: Big Noise
Release datum: 7 mei 2021
www.travistritt.com
