De ene klinkt als punaises en schuurpapier: ruw, grof, hees. Een stem, waarmee je geen popster wordt. Omdat John Hiatt, geboren in 1952 in Indianapolis echter een begenadigd songwriter is, heeft hij zich allang verzekerd van een plaats in de eregalerij van de roots-music. De andere is eveneens niet iemand op de eerste rij. Evenals Hiatt echter is ook Jerry Douglas op zijn gebied een grootheid: sinds de late ’70-er jaren wordt de in Warren, Ohio, geboren muzikant en songwriter gerekend tot de beste dobro-spelers in country- en bluegrass-muziek. De meermaals onderscheiden studio-muzikant en bandleider is daarom allang een begrip.
Wat mag je dus verwachten als deze twee iets gezamenlijks doen? Bluegrass? Mogelijkerwijs. Folk? Vermoedelijk. Americana? Zeker. En country-rock? Liever niet. Al helemaal niet mag je bij een onderlinge ontmoeting van deze evenzo ambitieuze als artistiek consequente musici rekenen op innemende, voor mainstream geschikte songs. Daarvoor in de plaats met, egaal in welke richting, kwalitatieve klanken van een hoog gehalte. En zo is het ook precies. Met “Leftover Feelings” brengen John Hiatt met The Jerry Douglas Band een uitstekend album uit, dat overloopt van originele songs, muzikale topprestaties en intelligente woordspeling. De mainstream, die geschikt is voor radio-uitzendingen zal deze soort muziek wel negeren, maar muziekkenners zullen veel plezier beleven aan de elf nieuwe songs.
Dat is zeker letterlijk bedoeld, want de lol op de achtergrond kwam bij Hiatt, ondanks een carrière met minstens net zo veel diepte- als hoogtepunten, nooit tekort. Dat slaat ook op John Hiatt anno 2021, zoals de opmaat met een knipoog “Long Black Electric Cadillac” duidelijk maakt. Een zwarte Cadillac, die elektronisch wordt aangedreven? Voor automobiel-puristen is dat net zo (on)voorstelbaar als een alcoholvrije Jack Daniel’s. Voor Hiatt is dat echter een attractieve visie, zoals hij onlangs los liet. “De Cadillac symboliseert Amerika als geen andere auto”, zei hij geheimzinnig, “dus vroeg ik me af, hoe de toekomst er dan wel uit zal zien? Daarop is maar één antwoord mogelijk: gebaseerd op elektrische aandrijving. Als we onze planeten willen redden, moeten we stoppen met de verbrandingsmotor”.
Deze ‘groene’ denkwijze verpakken Hiatt en zijn begeleiders in blues-achtig rock ‘n’ roll-geluid. Een sound, die op één (klasse bespeelde) elektrische gitaar na, uitsluitend van akoestische instrumenten is voorzien: fiddle, dobro, contrabas, gitaren en geen drums! “Ik heb nog nooit in mijn leven een album zonder drums opgenomen”, zei Hiatt, “ik was dan ook benieuwd, hoe dat aanvoelt”. Het experiment zonder beats lijkt geslaagd. “Ik was immers altijd al een erg ritmische gitarist en de jongens van The Jerry Douglas Band bespelen hun instrumenten zo, dat het een lust is. De drums heb ik helemaal niet gemist”. Hier kun je het slechts mee eens zijn, want de hier aanwezige musici wakkeren met hun instrumentarium een ritmisch vuur aan, dat laait, stuwt en een drummer inderdaad werkeloos kan maken. Of het nu in de geweldige, zwaar ‘rollende’ swamp-blues “Mississippi Phone Booth” de langzame blues “Little Goodnight” of in de vlotte rhythm & blues “Keen Rambler”, dat aan de vroege Rolling Stones doet denken, wordt gespeeld: het ‘grooft’ en swingt fantastisch!
Dat dit gezelschap zich bij rustige folk-en country-songs natuurlijk pas echt thuis voelt, was zonder meer duidelijk. Songs als het eigenlijk eerder gemoedelijk en helemaal niet zo ‘hete’ “The Music Is Hot”, het in bluegrass vertolkte, met grandioze dobro-virtuositeit opgesierde “All The Lilacs In Ohio”, de schitterende melancholische country-folk “I’m In Asheville” of het niet minder beroerende, geheel in traditionele folk liggende “Light Of The Burning Sun” bewijzen de meesterschap van deze muzikanten. Het is duidelijk, dat John Hiatt nog steeds zingt, alsof hij pas zijn favoriete football-team naar winst in de superbowl heeft geschreeuwd. Maar iedere toon komt bij hem vanuit zijn hart en ziel.
Een ziel, die na turbulente jaren en na een lange pijnlijke alcoholverslaving blijkbaar vrede heeft gevonden. Hoe zou hij anders zo overtuigend optimistische en vredige songs als “Changes In My Mind” en “Sweet Dream” kunnen zingen. Iets vergeten? Och ja, het jazzachtige, geweldige “Buddy Boy”, dat je ergens aan Billy Joel doet denken.
Samengevat: muziek, die uit het hart komt en niet mikt op de mainstream: John Hiatt with The Jerry Douglas Band brengen met “Leftover Feelings” een geweldig album uit. Opgenomen werd dit album trouwens in de historische RCA Studio B in Nashville.
Tracklist:
1. Long Black Electric Cadillac
2. Mississippi Phone Booth
3. The Music Is Hot
4. All The Lilacs In Ohio
5. I’m In Asheville
6. Light Of The Burning Sun
7. Little Goodnight
8. Buddy Boy
9. Changes In My Mind
10. Keen Rambler
11. Sweet Dream
John Hiatt with The Jerry Douglas Band : “Leftover Feelings”
Label: New West / PIAS
Release datum: 21 mei 2021
