Een legende geeft een toegift: het 83-jarige country-en rockabilly-icoon Wanda Jackson toont met “Encore” aan, dat ze nog niet aan pensioen toe is
Muziek houdt je jong. Denk alleen maar aan Willie Nelson, Kris Kristofferson, Tina Turner of aan Wanda Jackson. De in 1937 in Oklahoma geboren rockabilly- , country- en gospelzangeres nam haar eerste albums op, toen veel van onze lezers nog geboren moesten worden. In de ’50-er jaren dus. Maar Wanda Jackson is nog veel meer dan een gekke levendige zangeres. Ze is ook zoiets als een vrouwelijke pionier van de muzikale emancipatie. Ze wordt zeker gezien als eerste vrouw, die muziek maakte zoals haar mannelijke collega’s, stevige rock ‘n’ roll, harde rockabilly, kurkdroge country.
Oorspronkelijk was ze hard op weg een stevige concurrente van country-koningin Patsy Cline te worden. Ze maakte haar publiek enthousiast met haar stem en haar authentieke country-feeling en was bovendien steeds op de tour. Onder anderen in het midden van de jaren vijftig met een zekere Elvis Presley, die haar aanraadde van country naar rockabilly te switchen. Als iemand als de King zelf je hoogstpersoonlijk een raad geeft, volg je die natuurlijk op. En fout was dat niet, want Wanda reeg ondanks haar huwelijk en twee kinderen de successen aaneen en groeide vanaf het einde van de ’50-er jaren uit tot de leidster van rock ‘n’ roll en rockabilly. Misschien ook wel, omdat ze naast haar markant krachtige stem ook een jongensachtige manier van doen had. Ze deelde uit, incasseerde, ze was niet bepaald preuts.
Dat is ze tot op de dag van vandaag niet. Overeenkomstig groot is het respect, dat dit lid van de rockabilly-hall-of-fame van de muziekgemeenschap geniet. Ook van de jongere garde. Hoe jong deze energiebundel is gebleven, liet ze zien bij haar in 2011 door Jack White geproduceerde comeback-album “The Party Ain’t Over”, waarop ze o.a. songs van Bob Dylan en Amy Winehouse treffend interpreteerde. Nu, tien jaar na zeer goede kritiek gehad hebbende op dit album, meldt deze muzikale veterane zich opnieuw: met “Encore” geeft ze een dynamische, geenszins leeftijdsvriendelijke toegift.
Klein nadeel: het door rock-lady Joan Jett geproduceerde album moet echt haar laatste zijn. Goed, we zullen wel zien. Als dit echter daadwerkelijk haar laatste werk mocht zijn, dan is het hoe dan ook een waardig afscheid. Een laatste album, waarbij ze de microfoon deelt met een paar hoog ingeschatte collegae, met Joan Jett, Elle King, Angaleena Presley (Pistol Annies) en Candi Carpenter. Meer vrouwen-power is nauwelijks mogelijk.
Maar ook zonder vocale ondersteuning slaat Wanda op dit album een goed figuur. Ze rockt, ze rollt en drukt het gaspedaal in. De opmaat (“Big Baby”) al, heeft alles, wat het rockabilly- en rock ‘n’ roll-hart sneller doet slaan: vlijmscherp gitaarspel, een enorme beat, een piano, bespeeld in de stijl van Jerry Lee Lewis en een zangeres die precies weet, hoe je de haren en petticoats kunt laten wapperen. In dit vak laat Wanda Jackson zich ongetwijfeld nog door niemand de les lezen.
Na zo’n energieke inspanning zou je kunnen verwachten, dat de 83-jarige aan de zuurstoftank moet, maar daarvan is geen sprake! Vastbesloten en hevig gaat deze seniore in een leer jasje zo door: bij “Two Shots” vertolkt ze 100 % rock ‘n’ roll, bij het mysterieus rockende “You Drive Me Wild” strekt ze verleidend (echt waar) haar ‘klauwen’ uit en met het wilde, van een keurig dameskoor voorziene “Good Girl Down” laat ze gegarandeerd iedere rock-club op hol slaan.
In de tweede helft van dit acht tracks bevattende album, schakelt ze dan toch een tandje terug. In de ballade “It Keeps Right On A Hurtin’”, werkt ze emotioneel in op de traanklieren alsook in de ¾ maat vertolkte blues “We Gotta Stop”. In “Treat Me Like A Lady” roept ze met funky-soulachtige klanken respect op om (nu wordt het toch nog gevoelig) in de laatste song “That’s What Love Is” een geweldige lovesong te horen. Bij de ‘gedragen’ stille passages, waarin ze alleen maar bij een piano zingt, hoor je dan toch nog dat Wanda al enkele tientallen jaren een grootheid in de muziek-business is. Haar stem klinkt ietwat bros, als ze “everyday is a gift” versmacht en is daarmee ook erg aangrijpend. Een grootse song om mee af te sluiten en een meer dan waardig afscheid van een legende.
Samengevat: rockabilly-veterane Wanda Jackson wil het op “Encore” nog een keer weten. Samen met Joan Jett, Angaleena Presley en andere sterke vrouwen gaat ze er nog een keer voor om tot topvorm te komen. Manco van dit album: slechts acht songs.
Tracklist:
1. Big Baby
2. Two Shots (feat. Elle King and Joan Jett)
3. You Drive Me Wild
4. Good Girl Down (feat. Angaleena Presley and Candi Carpenter)
5. It Keeps Right On A Hurtin’
6. We Gotta Stop
7. Treat Me Like A Lady (feat. Joan Jett)
8. That’s What Love Is (feat. Joan Jett)
Wanda Jackson : “Encore”
Label: Blackheart / Big Machine
Release datum: 20 augustus 2021
