Album recensie: Johnny Cash – “Bear’s Sonic Journals: Live At The Carousel Ballroom, April 24 1968”

Johnny Cash is al 18 jaar niet meer onder ons, maar zijn nalatenschap heeft nog altijd wat te bieden. Bijv. de geslaagde live-opnames van “Bear’s Sonic Journals: Live At The Carousel Ballroom, April 24 1968”.

Het is altijd een probleem met de nalatenschapsadministratie. Per slot van rekening is het vermoedelijk, dat zakelijke nakomelingen maar al te graag niet uitgebrachte muziek willen verzilveren. De koe wordt gemolken, zelfs als ze allang dood is. Daarbij moet je bedenken, dat er goede redenen waren, waarom deze, laten we zeggen ‘verloren’ werken destijds het levenslicht niet aanschouwden. Veel postuum uitgebrachte cd’s doen daarom vaak denken aan ‘lijkenpikkerij’.

In het geval van dit album echter niet. De unieke Man In Black was op die voorjaarsavond in 1968 misschien zelfs nog wat onvergelijkbaarder dan anders. Hij was volledig gemotiveerd, stond op een hoogtepunt van zijn kunnen en zijn trouwe begeleidingsband – gitarist Luther Perkins, bassist Marshall Grant en drummer W.S. Holland – speelden de sterren van de hemel. Daar komt nog bij, dat zijn repertoire ook al in 1968 een paar van die signature-sound-songs bevatte, waarmee de knorrige vent uit Arkansas later een legende zou worden.

Johnny Cash had in 1968 sowieso een goed jaar. Hij nam zijn uitstekende en bovendien commercieel grandioos succesvolle albums “At Folsom Prison” en “At San Quentin” op en zijn charisma maakte al zijn live-shows tot belevenissen, tot events, waarbij ook wel eens werd geïmproviseerd. Dat was ook het geval bij zijn optreden in de Carousel Ballroom, waarbij hij cool en zelfbewust van de setlist afweek en gewoon met zijn nieuwe grote liefde June Carter flirtte. Sterker nog: hij zorgde die avond voor een dialoog met zijn publiek. Iets, waardoor hij later zeker niet beroemd werd en meer aan hippie-bands als Grateful Dead deed denken.

Wat de zo’n halve eeuw geleden opgenomen uitgave nog aantrekkelijker maakt, is de eersteklas klankkwaliteit van de cd. Daarvoor is Owsley “Bear” Stanley verantwoordelijk, destijds één van de meest aansprekende en veelvoudig bewonderde ‘klanktovenaar’. Aan hem is het te danken, dat de sound van “Bear’s Sonic Journals: Live At The Carousel Ballroom, April 24 1968” nog beter is dan die van “At Folsom Prison” en “At San Quentin”. Of deze cd-opvolger echter eenzelfde cult-karakter zal worden, moet worden betwijfeld. Daarvoor komt die gewoon te laat.

Maar het maakt niet uit. Cash-liefhebbers (en daarvan zijn er ook nu nog genoeg, ook jongeren) zullen gegarandeerd genieten van de 28 songs op dit album. Van de sombere Koks-ode “Cocaine Blues” bijvoorbeeld, van het coole “Long Black Veil”, van het supersnelle “Orange Blossom Special” en natuurlijk de latere signature-sound-songs van de country- (over)grootvader “Ring Of Fire” en “I Walk The Line”. Een bijzondere plaats nemen ook de twee coversongs van Bob Dylan in: “Don’t Think Twice, It’s All Right” en “One Too Many Mornings”. Ze herinneren eraan, dat de beide zo verschillende muziek- genieën ooit door een diepe vriendschap en artistiek zielsverwanten waren.

Samengevat: Johnny Cash was die avond in topvorm en bovendien had hij een hele goede zin. “Bear’s Sonic Journals: Live At The Carousel Ballroom, April 24 1968” mag daarom in geen enkele cd-verzameling van een fan van de Man In Black ontbreken.

Tracklist:

1. Cocaine Blues
2. Long Black Veil
3. Orange Blossom Special [CD/digital only]
4 .Going To Memphis
5. The Ballad Of Ira Hayes
6. Rock Island Line
7 .Guess Things Happen That Way
8. One Too Many Mornings
9. Don’t Think Twice, It’s All Right
10. Give My Love TRo Rose
11. Green, Green Grass Of Home
12. Old Apache Squaw
13. Lorena
14. Forty Shades Of Green
15. Bad News
16 .Jackson
17. Tall Lover Man
18. June’s Song Introduction
19. Wildwood Flower
20. Foggy Mountain Top
21. This Land Is Your Land
22. Wabash Cannonball
23. Worried Man Blues
24. Long Legged Guitar Pickin’ Man
25. Ring Of Fire
26. Big River
27. Don’t Take Your Guns To Town
28. I Walk The Line