“Raise The Roof” – ga uit je dak, zou je vrij vertaald kunnen zeggen. Ongetwijfeld een zelfverzekerde titel. Maar waarom zouden deze twee niet kunnen vertrouwen op hun eigen geniale vaardigheden?
De een, Robert Plant, is niets minder dan een ‘rock-god’. Zanger van Led Zeppelin, voorbeeld en blauwdruk voor volgers als David Coverdale (Deep Purple), Bon Scott (AC/DC) of David Lee Roth (Van Halen); het blad Rolling Stone zet de in 1948 in Staffordshire geboren brit op plaats 15 van de “100 beste zangers aller tijden”. Daarenboven is de langharige ‘shouter’ een heel getalenteerde blues-harp-speler. Verder nog vragen?
Vragen zijn er zeker ook bij Alison Krauss, de 50-jarige viool-virtuoze, songschrijfster, producente en zangeres met een onvergelijkbare engelenstem is al jaren de ongekroonde koningin van bluegrass en americana. Een ongelooflijk aantal van 27 Grammy’s heeft de uit Illinois komende muzikante in haar uitstalkast staan (ietsje minder dan recordhoudster Beyoncé). Zes Grammy’s staan op het conto van “Raising Sand” uit 2007, haar eerste samenwerking met Robert Plant. Zoveel vooraf: Beyoncé moet zich schrap zetten, want “Raise The Roof” zal zeker weer een paar gouden standbeelden opleveren.
Nu willen de twee zeer verschillende, desondanks fantastisch harmoniërende uitzonderlijke artiesten verder samen (succes)geschiedenis schrijven. “Raise The Roof”: zij zijn vastbesloten en (dat merk je al na een paar tonen van hun openingsnummer “Quattro (World Drifts In”) zijn in topvorm en in een geweldig speelhumeur. Deze twee menen het zeker ernstig met “uit je dak gaan”. Natuurlijk niet met simpele meezingers, maar met fascinerende schitterende klanken.
Voor het grootste gedeelte hebben Plant & Krauss opnieuw songs van derden gekozen. Nummers van grootheden en sterren, maar ook van minder bekende artiesten. Hoe dan ook: samen met muzikanten als drummer Jay Bellerose, gitaristen Bill Frisell en Buddy Miller en bassisten Dennis Crouch en Viktor Krauss. De regie is opnieuw in handen van producer T Bone Burnett. Samen zorgen zij voor een speciale sound bij de songs. Teksten en akkoorden van het origineel dienen slechts als basis. Als uitgang voor de trip in een, als het al geen nieuwe is, eigen klankwereld. Een klankwereld, die zich natuurlijk artistiek onttrekt aan iedere stijl. Dat is dus folk, country, americana en blues, maar ook ergens rock, beat en worldmusic. Het is vooral echter grootse muziek. Klanken van een zeldzame schoonheid, broos en tevens toch onweerstaanbaar krachtig.
Na de door Plant gezongen opmaat (een Calexico-cover) gaan ze verder met de compositie “The Price Of Love” van de Everly Brothers. Nu neemt Alison de lead-vocals voor haar rekening. Hoewel ze inmiddels de 50 is gepasseerd, heeft haar stem nog altijd deze magische engelenklank. Loepzuiver voor 100 procent. In het volgende nummer neemt de ex-Led Zeppelin-shouter het roer weer in handen om met “Go Your Way” een heerlijk melodieuze folk-song te zingen. Geweldig en zo gaat het bij de rest van de songs maar door.
De ene keer staat hij in de spotlights, dan zij weer, maar altijd mooi afwisselend. Voor nog meer variatie zorgt echter de veelzijdige songlist van dit album. “Trouble With My Lover” (geschreven door New Orleans- legende Allen Toussaint) biedt donkere, opbouwende blues, “Searching For My Love” luistert op met vrolijke, bijna aan het beat-tijdperk herinnerende rock-pop-nummer. “Can’t Let Go”, dat je nog kent van Lucinda Williams, komt over als snelle old-fashioned-song à la Lee Dorseys’ “Working In A Coal Mine” en “Last Kind Words Blues”, geschreven door Geeshie Wiley biedt geweldige americana-blues.
Tot de andere highlights behoren de heerlijke Plant/Krauss-compositie “High And Lonesome”, alsmede hun versies van twee Merle Haggard-tracks. Hoe dit treffen van de beste uit hun klasse (Krauss, Plant, Haggard) klinkt? Fantastisch. Tot een hypnotische, van cajon voorziene beat, voegen zich in de loop van “It Don’t Bother Me” akoestische gitaren, banjo, bas en elektrische gitaar toe. De spanning in dynamiek gaat bij elke noot omhoog, een meesterwerk. Dit predicaat verdient ook “Going Where The Lonely Go”, de tweede Merle Haggard-compositie. De sowieso dieptreurige country-ballade raakt je in de door Krauss gezongen versie nog veel meer. Zo mooi kan droefenis klinken…
Samengevat: Robert Plant en Alison Krauss doen op “Raise The Roof” opnieuw samen zaken en dat is een goed bericht. Een nog beter bericht: Het album is geweldig! Geen enkele ‘songopvuller’ en bovendien meesterlijk subtiel geproduceerd door T Bone Burnett. Volledig geslaagd!
Tracklist:
1.Quattro (World Drifts In)
2. The Price Of Love
3. Go Your Way
4. Trouble With My Lover
5. Searching For My Love
6. Can’t Let Go
7. It Don’t Bother Me
8. You Led Me To The Wrong
9. Last Kind Words Blues
10. High And Lonesome
11. Going Where The Lonely Go
12. Somebody Was Watching Over Me
Robert Plant & Alison Krauss – “Raise The Roof”
Label: Rhino (Warner)
Release datum: 19 november 2021
