Album recensie: The Shires – “10 Year Plan”

Oké, Country is Nashville, of op z’n minst Amerika. De algemene mening is in ieder geval, dat solide, authentieke country-sound alleen uit de USA kan komen. Goed, bij twijfel kan het ook nog Canada of Australië zijn. Maar Europa? Zoals het zo vaak gaat met clichés, heeft ook dit vooroordeel een kern van waarheid: dit genre wordt nu eenmaal voor het grootste deel in Nashville afgehandeld. Maar de muziekwereld is in de laatste jaren gemeenschappelijker geworden.

Die is kleiner geworden en daarmee niet meer zo zeer op een bepaalde regio geconcentreerd. Top-acts uit Europa domineren weliswaar nog steeds de Country-Charts niet, maar zijn ook geen sensatie meer. Hoe kwalitatief e.e.a. is vooruitgegaan, toont nu het album “10 Year Plan” van het britse duo The Shires.

The Shires, de provincie. Alleen de naam van de band al maakt duidelijk, dat het hier over een britse act moet gaan. Dat is overduidelijk een gegeven. Een grensscheiding en geen concessie, die spreekt van zelfbewustzijn en eigen muzikale identiteit. Dit wordt gekoesterd door singer/songwriter en gitarist Ben Earle en de zingende Crissie Rhodes vanaf hun beginperiode. Soms komt dit tweetal zelfs manhaftig uit de hoek. Zoals in 2014, toen ze met de single “Nashville Grey Skies” nogal onverbloemd de muzikale eenheidsworst van deze standplaats van de country-industrie aan de kaak stelden. Hoe goed The Shires met hun eigen manier van country onderweg zijn, tonen ze in meerdere hits, gouden platen en –luister en huiver- een CMA Award.

Ondanks een eigen profiel is het moeilijk om hier hun eigen sound uit te filteren. Daarvoor moet je je oren wel goed spitsen. Dat gaat ook op voor hun nieuwe, inmiddels vijfde album “10 Year Plan”. Het openingsnummer “Cut Me Loose” doet met de combinatie van banjo, strakke beat en hymnisch refrein aan de vroegere Taylor Swift of aan Lady A denken. De overeenkomsten met deze drijfveren van de moderne country zijn zeker niet verrassend. Integendeel. De meeste jonge artiesten van dit genre gaan de super-successen van deze rolmodellen achterna. In het geval van The Shires vallen je echter nog anderen op, die voor impulsen zorgen. Want duo’s, bestaande uit man en vrouw, hebben in de country-wereld een lange traditie. In een recent verleden denk je ongetwijfeld aan Sugarland of The Civil Wars.

Aan deze laatstgenoemde, allang opgeheven formatie word je bijv. herinnerd bij het erg mooie en bovendien in gedichtvorm vertolkte “Plot Twist”, een hoogtepunt van dit album. Ook omdat Ben en Crissie de lead-vocals gelijkelijk verdelen en daarmee bewijzen, hoezeer ze harmoniëren. Overeenkomsten met Sugarland dringen zich daarentegen op in het langzaam beginnende, maar dynamisch ontwikkelende “Bar Without You”. Crissie mag dan wel niet de power-stem van Jennifer Nettles hebben, maar qua intonatie, frasering en geloofwaardige vertolking komt ze op gelijke hoogte.

Toch doet ze vocaal vooral aan Hillary Scott van Lady A denken. Neem alleen maar “Baby We’re Rich”. Wie deze song voor de eerste keer hoort, zal ongetwijfeld denken aan Lady A, omdat de song met een prettige, goed in het gehoor liggende melodie gelijktijdig aan goede sfeer en weemoed appelleert en omdat Ben Earle als zanger op dezelfde toonhoogte als Lady A’s Charles Kelley zingt. Dat doet hij ook in de rustige piano-ballade “Skydive”.

Desalniettemin komen de band en het album uit voor hun britse roots. Songs zoals het simpele “Forever Tonight”, de heerlijke ballade “When It Hurts“ of het wulpse als single uitgebrachte “I See Stars” bezitten ondanks een grootse presentatie een niet te missen portie britse coolness. Het kan dus toch: country met understatement!

Samengevat: moderne country, made in Britain. The Shires bewijzen op hun vijfde album “10 Year Plan”, dat ze van internationaal formaat zijn en geen vergelijking met prominenten uit Nashville hoeven te schuwen.

Tracklist: