De naam is bij The Wood Brothers natuurlijk hun programma. Hout, het natuurproduct, het traditionele, misschien ook wat houterige. Al in 2004 verheugden de broers Chris en Oliver Wood alsook multi-instrumentalist Jano Rix met hun albums de roots-, folk- en americana-gemeenschap. Dat zou ook wel eens kunnen lukken met hun nieuwe album “Heart Is The Hero”.
Het tien tracks omvattende vervolg-album van “Kingdom In My Mind” uit 2020 biedt weer die even robuuste als onconventionele mix, die typisch voor The Wood Brothers is. Wie het dus liever wat ruwer en minder gladjes wil hebben en op gepassioneerde zang met overzichtelijke arrangementen staat, zal dit wel bevallen.
Opgegroeid in Boulder, Colorado, is hen de roots-klanken met de paplepel ingegoten. Deze omgeving is nu eenmaal country en folk. Het ouderlijk huis was het des temeer: daddy, een moleculair bioloog, was een gepassioneerde folk-zanger en moeder een echte dichteres, die de hele dag het liefst gedichten schreef en verhalen vertelde. Een beter vooruitzicht voor beginnende songwriters is er nauwelijks.
De broers voelden zich oorspronkelijk aangetrokken door blues, van een even zo simpel als gevoelvol twaalf-maten-schema. Het voerde Oliver naar Atlanta, waar hij als gitarist al snel voeten aan de grond kreeg bij de lokale gemeenschap en een eigen country-blues- en funk-band oprichtte. Zijn broer Chris ging echter slinks naar New York. Hier studeerde hij bas op het conservatorium en richtte al in 1991 de innovatieve jazz- en folk-fusion-band Medeski Martin & Wood op. Een genre-instelling. De band bestaat nog steeds en kan verwijzen naar een meer dan twee dozijn uitgebrachte albums.
Maar het moge duidelijk zijn, dat de familietraditie daardoor niet wordt gebroken. Temeer omdat The Wood Brothers met vele albums topplaatsen bereikten in de Charts en voor het in 2018 uitgekomen werk “One Drop Of Truth” sprong er in de rubriek “Best American Album” zelfs een Grammy-nominatie uit. Daaraan zou dit drietal met dit album wel eens kunnen aanknopen. Tenslotte heeft dit achtste album van de band een hoogst biologisch opgenomen, emotioneel pakkende song-set achter de hand. Een album, dat niet gericht is op perfectie, dat blijkbaar geen mainstream-eisen ambieert, maar met eerlijke songs en interpretatie vol overgave kan inspireren.
Zoals het de band betaamt, ging die bij de sessies volgens de basis tewerk. Alle tien de tracks werden, zoals in de goede oude tijd, op een 16-sporenband opgenomen. Geen sound-trucs of wat dan ook, maar een goudeerlijk album. Maar, zo zegt Oliver Wood: “We moesten ons wel instellen om deze sessies zo aan te voelen. Je wilde elkaar blindelings kunnen vertrouwen, i.p.v. dingen perfect te doen”. Niet teveel nadenken dus, maar meer op gevoel en je niet door technische mogelijkheden laten verleiden.
Voor veel hit-producenten moet deze opname-filosofie als een gruwel aanhoren. Natuurlijk volledig onterecht, zoals de tien nummers op dit album bewijzen. Neem alleen maar de opmaat “Pilgrim”. Een geweldige grooving, folk- en americana-song met een paar jazzachtige gospel-onderdelen, verrassende harmonieën, een fantastisch refrein en heerlijke teksten zoals: als pelgrim staat hij stil om aan elke bloem in de berm te ruiken. Een ode aan vertraging: ik zou beter langzaam kunnen lopen, want een eenzame ziel kan niet zo snel reizen. De combinatie van zonnige harmonieën en positieve inhoud werken als balsem op gestreste luisteraars.
En daarvan zijn er in het verloop van dit album meer van dergelijke songs te horen: in de langzaam vertolkte, opnieuw van blues-achtige gospel-melodieën en ritmes voorziene titeltrack, in het typische Dr. John schitterend euforische “Far From Alone” en in gematigde funk gebracht met blazers uitgeruste “Rollin’ On”. In deze nummers wordt de bijzondere kwaliteit van The Wood Brothers duidelijk: ze weigeren over te gaan op mainstream, commercie, ze arrangeren en produceren hun muziek ambachtelijk en transparant, maar hebben een extreem goed gevoel voor pakkende melodieën en variaties daarin. Het ruwe wordt daardoor geëffend en het rustieke gaat in de de richting van charmant.
In veel andere tracks wordt de experiment-vreugde duidelijk. Bijv. in de enorme reggae-beat, steeds volledig voluit “Line Those Pockets”. Ook hier slagen de broers erin een refrein te creëren, dat blijft hangen. Erg sterk! In het daaraanvolgende “Mean Man World” gaan ze echter op iets heel anders over. Daarvoor zorgen een tokkelende salon-piano en een mini-arrangement, dat meer pauzes dan muziek toelaat. Een revue-achtige song met bitterzoete hartverscheurende melodieën.
Hoezeer ze van gangbare opname-methoden afscheid hebben genomen, blijkt ook bij het laatste nummer, het 4½ minuut durende “Kitchen Floor”. Een erg langzame country-wals met alleen hoognodige instrumenten: een eenvoudig bespeelde akoestische gitaar en na een minuutje komen daar contrabas en wat percussie bij en wat later hoor je iets van een nostalgisch harmonium en mondharmonica. Een sound, haast als bij de beroemde Bristol-sessies in de ’20-er jaren van de vorige eeuw. Meer retro kan gewoonweg niet.
Samengevat: met weinig poespas een hoop teweeg brengen: The Wood Brothers bewijzen op “Heart Is The Hero”, dat het bij muziek om goede songs, gevoelens en inhoud gaat. Een klasse-album!
Tracklist:
1. Pilgrim
2. Heart Is The Hero
3. Worst Pain Of All
4. Far From Alone
5. Between The Beats
6. Line Those Pockets
7. Mean Man World
8. Rollin’ On
9. Someone For Everyone
10. Kitchen Floor
The Wood Brothers: “Heart Is The Hero”
Label: Honey Jar/Thirty Tigers
Release datum: 14 april 2023
