Jack Ingram wordt dit jaar 46. Precies op de grens. Aan het eind van het 40ste levensjaar heeft een artiest zo langzaamaan de leeftijd bereikt, waarbij verhalen avonden lang in bars met teveel alcohol pijnlijk worden of nog erger: zielig.
Jack Ingram had jarenlang de naam van veelbelovend talent uit Texas te zijn. Zijn single “Wherever You Are” behaalde in 2005 de eerste plaats van de Bilboard Country Charts en het daaropvolgende album “This Is It” bereikte een plaats in de top 40 van de US-Pop Charts.
Zijn Nashville-label Big Machine Records zette hem in 2011 na afnemende verkoopcijfers op een zijspoor en Ingram vroeg zich af, of hij nog wel wilde samenwerken met een maatschappij, waarbij het artistiek gedeelte steeds wordt afgezet tegen de verkoopcijfers. Ingram vond het belangrijk om de volledige creatieve controle over zijn output te hebben. De voor radio geschikte sound van zijn beginjaren heeft Ingram steeds als springplank gezien: vanaf een bepaald moment wilde hij alleen nog die muziek maken, waar hij voor 100 % achter kon staan. Het logische gevolg is dat “Midnight Motel” wezenlijk ruwer uitpakt, dan alles, wat hij in de beginjaren van zijn carrière heeft uitgebracht. Het is Jack’s eerste album na zeven jaar en zijn debuut voor Rounder Records.
Producent Jon Randall, een bevriende singer/songwriter, nam met Jack Ingram voor “Midnight Motel” warme, maar toch ruwe en toepasselijke alternatieve country op, met daarin elementen van folk en rock.
“Don’t write a song that you wouldn’t sing”. Deze zin uit de song “Nothing To Fix” is een lijfspreuk voor de Texaan geworden. En: als hij met zijn helden Guy Clark, Waylon Jennings en Johnny Cash in de hemel zou zitten, wat zou hij dan voor ze spelen? Op zijn minst claimt Ingram een omvangrijk binnenkomertje, afgedwongen door de vele dialogen tussen de songs op “Midnight Motel”. Het openingsnummer “Old Motel” duurt zes minuten en eindigt met studio-praat. Iemand schijnt zonder na te denken op de piano te kletteren. Het eigenlijk maar 3 ½ minuut durende “I Feel Like Drinking Tonight” wordt door Ingram’s lange verhaal een acht minuten durende track. Die schijnt van een live concert te komen en misschien vertelt de zanger uit de tijd, dat hij de opening bij Merle Haggard verzorgde en hem tientallen tequila’s zag drinken, maar ook gewoon zijn band.
Die is uitstekend bezet: gitarist Charlie Sexton (Bob Dylan), drummer Chad Cromwell (Neil Young), bassist Robert Kearns en toetsenist Bukka. Allen zorgen voor een rockige maar nooit indringende sound.
Bij de rustige momenten, slechts begeleid door een akoestische gitaar, doet Ingram denken aan het storyteller-talent van een Loudon Wainwright III of aan Ryan Adams. Het hartverscheurende “Trying” of “Champion Of The World”, waarbij naast Jack’s gitaar slechts de slide-gitaar van Charlie Sexton voor de begeleiding zorgt, zijn ongetwijfeld hoogtepunten in de loopbaan van de Texaan. Bij het leuke “It’s Always Gonna Rain” was de gevestigde singer/songwriter Lori McKenna als schrijfster actief.
“I’m Drinking Through It” daarentegen is een uitgelaten midtempo-rocker dat met een gezamenlijke koorzang eindigt en ook aan de bar opgenomen had kunnen worden.
Merkwaardig genoeg is er tevens een versie van dit album zonder tussendialogen. Wat overbodig, want dit album wordt door de deels lange uiteenlopende verhalen, het gelach en de studio-dialogen pas echt innemend.
Samengevat: “Midnight Motel” is Jack Ingram’s meesterwerk. Een ruw, compromisloos alternatief countryalbum met briljante bandbegeleiding, maar evenveel ontroerende solo-momenten.
Tracklist:
- Old Motel
- It’s Always Gonna Rain
- I Feel Like Drinking Tonight
- Blaines Ferris Wheel
- Nothing To Fix
- Whats A Boy To Do
- Trying
- Champion Of The World
- I’m Drinking Through It
- Cant Get Any Better Than This
- All Over Again
- Old Motel (Acoustic Version
Jack Ingram : “Midnight Motel”
Label : Rounder
Release datum: 26 augustus 2016
