Na zo’n 35 jaar, 24 albums met bands, ontelbare features, compilaties en samenwerkingsverbanden, brengt Chris Hillman met “Bidin’ My Time” zijn zevende solo-album uit en laat daarmee weer zien, dat hij tot één van de allergrootste van de country behoort.
Zijn carrière begon in 1961 met de band Scottsville Squirrel Barkers. Drie jaar later sloot hij zich aan bij The Byrds en scoorde met “Mr. Tambourine Man” (een nieuwe versie van Bob Dylan’s song) en “Turn Turn Turn” meteen twee wereldhits. Daarna volgde een bewogen leven. Wat Hillman ook aannam, het veranderde in goud. Met het album “Sweethart Of The Rodeo” was hij quasi nonchalant de grondlegger van de country-rock. Zo rechtlijnig als het muzikaal liep: zijn ervaringen met bands zijn nogal wisselend. Van de Scottsville Squirrel Barkers tot de Desert Rose Band speelde Chris in totaal bij zes bands in een tijdsbestek van 24 jaar.
Ook als aan het begin van zijn solocarrière de tijden van wereldhits voorbij schijnen te zijn: verdwenen is Chris Hillman nooit. Integendeel, de laatste jaren kon je hem altijd weer vinden in de hoogste regionen van de country- en bluegrass-charts. De laatste keer met het in 2005 verschenen album “The Other Site”.
Met “Bidin’ My Time” zou hem dit nu wel weer eens kunnen lukken, want het album heeft alles wat je wenst als fan van country-, folk- en bluegrass. De atmosfeer van de CD is daarbij zeer afwisselend, bijna altijd vrolijk, maar wat rustiger dan je denkt. Songs als “Wildflowers” of “When I Get A Little Money” spreken aan door zachte klanken, maar schitterende licht verteerbare teksten.
Over teksten gesproken: die zijn over het algemeen van een hoog niveau, vallen op door beeldspraak en tonen aan, dat Hillman doorgewinterd is in dit genre. Vaardig voegt hij zinsneden samen, waarmee simpelweg iedereen zich in een of ander opzicht kan identificeren. Aan instrumenten mag niets ontbreken, wat in dit genre bekend is. Gebruikt wordt, wat passend is. Van akoestische en elektrische gitaar tot fiddle en mondharmonica komt elk instrument aan bod.
Chris mengt op dit nieuwe album country met folk en bluegrass. Veel van de songs nodigen uit tot dansen en scheppen een goede sfeer. Slechts weinig nummers zijn echt melancholiek te noemen.
Hoe geweldig dit album in het geheel is, kun je vaststellen bij songs als “Here She Comes Again” of “Such Is The World That We Live In”, waarbij je een eigenaardig gevoel van bekendheid krijgt. Alsof je deze songs al eens eerder hebt gehoord.
Dit past niet helemaal in het voor de rest zo geslaagde album en maakt het luistergenot voor korte tijd wat afgezaagd. Maar één ding moet je Hillman gewoon toestaan: de 72-jarige heeft aan zoveel bekende albums en muziekstukken meegewerkt, dat een nieuwe opname van een door hemzelf gecomponeerde melodie zeker tot de mogelijkheden behoort. En wie zou het zo’n legende kwalijk nemen?
Samengevat: Chris Hillman toont met “Bidin’ My Time” weer eens zijn talent. Alle songs zijn over het algemeen geslaagd, ook al krijg je bij de een of andere song het gevoel, die al eens ergens gehoord te hebben.
Tracklist:
- Bells Of Rhymney
- Bidin’ My Time
- Given All I Can See
- Different Rivers
- Here She Comes Again
- Walk Right Back
- Such Is The World That We Live In
- When I Get A Little Money
- She Don’t Care About Time
- New Old John Robertson
- Restless
- Wildflowers
Chris Hillman: “Bidin’ My Time”
Label : Rounder
Release datum: 22 september 2017
