Doug Seegers – “A Story I Got To Tell”

Het verhaal is al vaak verteld, maar het stoort niemand, omdat het simpelweg te goed is. Bijna te mooi om waar te zijn. Waarbij: “mooi”? alleen slaat op het in 2014 in gang gezette wonderbaarlijke happy-end. Tot die tijd had Doug Seegers een minder mooi leven. Eerder het tegendeel: alcoholist, drugsverslaafd, dakloos. Overal mislukt, zonder enig perspectief op de muziek na. Dat was nog de enige hoop van de in New York geboren singer/songwriter.

Het happy-end voor Doug werd uitgerekend ingeleid door de zweedse country-zangeres Jill Johnson, die in 2014 een tv-special over Nashville maakte en daarbij stootte op de straatzanger Doug Seegers. De rest is hartverwarmende folklore, die de Music City USA de laatste jaren te bieden heeft: de gelouterde, van niets tot iets, van Saulus naar Paulus. Het is bijna een bijbels opstandingsverhaal, dat de inmiddels allang clean zijnde Seegers op zijn nieuwe album “A Story I Got To Tell” vertelt.

Ondanks zijn vele emotionele dalen en verschillende bescheiden hoogtepunten valt hij op het door de alternatieve country-legende Joe Henry geproduceerde album terug op oud materiaal. Maar er is natuurlijk wel over nagedacht. De opmaat komt al van een vreemde: het treurige, heerlijk nostalgische doet je aanvankelijk denken aan Neil Young’s “The Needle And The Damage Done” bij “White Line” van Willie P. Bennett. Een begin op maat en perfect passend bij Seegers. Ja, hij is sinds zijn schitterende doorbraak sinds zijn hit-albums “Going Down To The River”en “Walking On The Edge Of The World” verder gerijpt als story-teller. Vooral heeft de grijsharige cowboy zich een eigen manier van vertellen, van zingen toegeëigend. Een eigen sound, een handelsmerk.

Deze persoonlijke noot vind je terug op alle elf nieuwe songs, die voor de eerste keer voor dit album werden opgenomen in Los Angeles. Producent Joe Henry zou weleens de ideale man in de regieruimte geweest kunnen zijn als leerling van T-Bone Burnett. Niet alleen, omdat hij het neusje van de zalm van de beste heeft geleerd, maar ook omdat Henry een zwak heeft voor outsiders en zonderlingen. Dat kun je op dit album horen met sensibele en luchtige arrangementen. Deze klankkleur plaatst subtiel iemand in de spotlights, die min of meer zijn hele leven in de schaduw heeft doorgebracht. Zijn songs, zijn performance getuigen daarvan.

Doug Seegers is ondanks geweldige recensies, gouden en platina albums en overweldigende media-aandacht niet uitgegroeid tot de grote ster met een nog groter ego. In tegendeel. Je hoort in songs als het bedroefde “Six Feet Under”, de piano-ballade “Angel From A Broken Home “ die aan Bob Dylan doet denken of het vertwijfeld langzame “Can’t Keep Running (Back To You)” altijd ook er tussenin de twijfel en angst. Zijn stem zal nooit worden als van zijn idool Johnny Cash, als een rots in de akoestische branding, maar een die trilt en onvast is.

Daarin zit’t ‘m nu precies. Doug Seegers is niet iemand, die de mensen wat voorspiegelt. Hij is ondanks roem en rijkdom (voor zijn doen) en ondanks een nieuwe gezonde levensstijl altijd nog het gevoelige type met iets te weinig zelfvertrouwen. Geen wonder dat zich velen daarmee kunnen identificeren. Ook is het niet verwonderlijk, dat er niemand is die deze grijze nieuwkomer het late succes niet gunt.

Dat Seegers blijkbaar langzaamaan aan zijn nieuwe leven is gewend, tonen een paar zonnige tracks aan. In traditionele folk bij “Give It Away” vertelt hij met euforie over de kunst van het loslaten, bij het vlotte “Rockabilly Bug” brengt hij zijn haar in de vorm van de vroege Elvis en bij de verzoenende finale “Life Is A Mystery” trekt hij de balans in evenwicht, zo gezellig en ontspannen, alsof hij zingt vanuit een schommelstoel.

Voor een hoogtepunt op dit album zorgt een song, die noch country noch folk is: “My Little Falling Star” is een inktzwarte soulsong, die vocaal wellicht beter vertolkt zou zijn door Otis Redding, maar zeker niet geloofwaardiger.

Samengevat: door de alternatieveling Joe Henry geproduceerd, doet Doug Seegers met “A Story I Got To Tell” recht aan alle verwachtingen.

Tracklist: